CEO' s Husband (Alfonso Series #2)

Chapter 01

Caelus' s

"Babe... Good morning... Babe..."

Kaagad gumuhit ang ngiti sa mga labi ko nang marinig ko ang pautal-utal, malambing, at maliit na boses ng anak ko. I slowly opened my eyes and there, I saw an angel, staring at me.

"Good morning, little one." I greeted back as I gently pulled him for a hug.

Pinupog ko ng halik ang ulo nito at rinig na rinig ko ang mumunting hagikhik niya. Pagkatapos kong pupugin ng halik ang anak ko, dahan-dahan ko siyang inilayo sa akin. Umupo ako at sumandal sa headboard ng kama bago ko siya inilagay sa kandungan ko paharap sa akin.

Hindi ko mapigil ang ngiti habang nakatitig sa kanya lalo na nang haplusin ng kanyang maliit at malambot na kamay ang mukha ko.

"I... I wuv you, babe..."

Hinawakan ko ang maliit nitong mga kamay, "I love you too, Juaquinn."

Juaquinn Alfonso is a gift to me. Hindi ko akalain na magbubunga ang nangyari sa amin ni Juancho, four years ago. Isang beses lang pero kaagad nagbunga.

And I never thought that I am a carrier. Gulat na gulat ako when I found out that I am pregnant. How can I be pregnant when I am a male? But then that's when I found out that I am a carrier.

To be honest, it was so hard for me being pregnant, lalo na't hindi ko kailanman nakuha ang supporta ni Juancho. Sure he was shocked when I told him that I am bearing his child pero wala siyang sinabi. Hindi niya ako sinamahan sa mga check ups, wala siya noong isilang ko si Juaquinn.

Malayo rin ang loob niya sa anak namin. Hindi naman niya sinasaktan pero madalang lang niyang kausapin and it's painful to see my son growing up with Juancho's treatment towards him. Nakakaawa.

"Babe... Pretty..."

Hinalikan ni Juaquinn ang tungki ng ilong ko. Lalo lang lumawak ang ngiti ko. He's been calling me babe since he learned how to speak, siguro nagaya siya sa'kin kasi madalas ko siyang tinatawag na babe noon kaya babe na rin ang tawag niya sa akin.

"I love you so much, babe." I whispered.

Kinarga ko siya at tumayo na. I have to go downstairs to prepare our breakfast before Juancho wakes up.

Hindi kami magkatabi sa kama? Yes. Ever since I moved in here, hiwalay kami ng kwarto. What do I expect? My husband loathed me to the core.

Pagdating ko sa baba, kaagad ko ng inilapag si Juaquinn sa maliit niyang upuan na madalas kong paglagyan sa kanya kapag may ginagawa ako dito sa kusina. I gave him his milk.

"Behave, babe. Okay? Magluluto muna ako."

He nodded. My baby is too young but smart. Madali talaga siyang makaintindi sa murang edad niya and for that? I'm too lucky for having him, indeed.

Kaagad ko ng binilisan ang bawat galaw ko bago pa man magising si Juancho. Simpleng luto lang ang ginawa ko para mabilis kasi medyo late na. I usually woke up at 5 am pero dahil late na natapos ang trabaho ko kagabi. It's now quarter to 7 and Juancho will be up any minute now.

After I finished cooking, kaagad ko ng inihanda ang mesa. Pagkatapos ay kinuha ko na rin si Juaquinn. Inilapag ko siya sa upuan katabi ko, he gave me a smile while drinking his milk.

It really warmed my heart.

"We'll wait for daddy, okay?" I kissed Juaquinn's temple.

Ilang minuto pa'y nakarinig na ako ng yapak papunta sa dining room. Kumunot ang noo ko dahil parang hindi lang yapak kundi mga boses rin at hagikhikan.