It's Complicated (Luke Brooks Fanfic)

It's Complicated (Janoskians Fanfic)

Hey, ik verveelde me en toen kwam dit geweldige idée voor een fanfic in mijn hoofd. Maak je geen zorgen We’re Stepping Out Tonight Ain’t Got Nothing To Lose gaat nog gewoon door. Maar dit moest ik opschrijven. Dit hele verhaal is voor 1 van mijn beste vriendinnen Jasmijn :D luvya babe.  NOTE: ik weet dat ze engels praten in Aussie maar ik schrijf hier gewoon nederlands. Net zoals in WSOTAGNTL.

_______________________________________________________________________________________

Je stapte het vliegtuig uit. Eindelijk was je in Melbourne. Je was dat vliegen wel zat. 24 uur van Amsterdam naar Melbourne en dan nog een tussenstop ergens in Thailand ofzo. Je pakte je koffers van dat rare bagage ding en liep naar buiten.  Het was koud. De wind raakte je en je beefde in je navy blauwe jurk. Waarom had je die ook alweer aangedaan?  Je had geen tijd om een vest te pakken. Je stak je hand uit om een taxi aan te houden. Na een paar minuten stopte er 1 eindelijk.  ‘Waar wilt u heen deze avond mevrouw?’ vroeg de taxichauffeur. ‘Glenroy graag.’ Antwoordde je en stapte in

‘Danku.’ Zei je en gaf de taxichauffeur een briefje van 20 dollar. Je pakte je koffer en stond aan het begin van het pad dat leidde naar je nieuwe ‘verblijfplaats’. Je keek om je heen. Alles was zo… nieuw. Het was pas een paar maanden geleden dat je besloot om te verhuizen van Enschede naar Melbourne. Niet alleen om de stad, maar ook om je studie. Je studeerde modeontwerper. Je vond het niet geweldig, maar je moest toch wat doen? Hier in Melbourne kreeg je ook nog de kans om part-time model te zijn. Toen je dit nieuws kreeg dacht je: wtf ik als model ….. ok. Het enige probleem was dat je nergens kon wonen. Na uren op internet kijken vonden je moeder en jij eindelijk een huishouden. Je mocht zolang blijven als je wou, als je maar een beetje betaalde per week. Afscheid nemen van je vriendinnen was moeilijk. Maar je moest toch iets doen in je leven? In Nederland blijven was zo saai. Je moest wel huilen op het vliegveld. Nina, Kelly en Lisanne hadden je uitgezwaaid. Je miste ze nu al.

Dus hier ben je nu. Redding Avenue nummer 26. Of je nieuwe huis. Zo kan je het ook noemen. Je keek naar het huis. Het was van rode stenen en zag er netjes uit. De voortuin was netjes en het pad waar je nu op stond leidde direct naar de voortuin. Je liep zelfverzekerd naar de voordeur, je sleurde je koffers achter je aan. Je ging je nieuwe familie eindelijk ontmoeten, natuurlijk heb je wel eens met ze geskyped. Nou met 1 iemand eigelijk.: Gina. Ze was erg aardig en lief. Daarom koos je ook dit huis, maar ook omdat het vlakbij het gebouw was waar je studeerde. Ze waren op je aan het wachten. Je kon het geflikker van de tv door de gordijnen heen zien. Je ademde diep in en klopte op de deur. Je trilde, alleen wist je niet of dit door de wind kwam of doordat je bang was. Een vrouw deed de deur open, je herkende haar meteen: Gina. ‘Jasmijn!  Je bent er eindelijk. Zo leuk om je nu in het echt te zien. Hoe was je vlucht?’ ‘Het ging ermee door. ‘ zei je en lachte. ‘Echt heel erg bedankt dat ik hier kan blijven.’ ‘Geen probleem. ‘ zei Gina en ze pakte een koffer van je op. ‘Volg mij maar, ik laat je je kamer even zien.’  ‘Okey.’ Zei je en pakte je andere koffer op. Jullie liepen door een gang. Toen rende er een klein wit hondje op je af. Ze sprong tegen je benen aan. Je lachte en aaide het beest. ‘Lala af.’ Zei Gina, dus het hondje heette Lala, schattig. ‘Zo, deze kamer is van jou lieverd.’ Zei Gina en deed een deur open en het licht aan. De kamer was niet heel groot, maar ook niet te klein. Er was een tweepersoonsbed, een bureau een kledingkast en een. Make-uptafel met zo’n spiegel erboven weetjewel. Je zag dat Gina zich had voorbereid op je komst. Het paarse dekbedovertrek en de bloemen op het bureau waren de hints. Ze zette mijn koffer aan het eind van het bed. Je legde je tas op het bureau. ‘Vind je het leuk?’ vroeg Gina. ‘Ik vind het geweldig.’ Zei je en je keek uit het raam. Het was waar. De kamer was knus en gewoon goed. Gina lachte blij om te horen dat je het leuk vindt. Ze gaf je een knuffel. ‘Ik wou altijd al een dochter.’ Zei ze. Je voelde tranen opwellen. Gina was zo aardig. ‘Kom mee dan kan je de jongens ontmoeten.’ Zei ze.  Gina pakte mijn hand en leidde me weer door de gang.