Gül Yangını 'Mahalle'

Tanıtım

Elimi şişen karnımın üzerine koyup gözlerimle etrafımı taradım. Bekleme salonunda sırasının gelmesini bekleyen anne adayları ve eşlerinin elini bir an olsun bırakmayan baba adayları vardı.

Bir adam elini eşinin karnına koymuş okşarken bir yandan da henüz doğmamış bebeğine güzel sözler söylüyordu. Benim bebeğimin babasından asla duyamayacağı o sözler kalbimi bir kez daha kırmıştı. Hormonlarımdan kaynaklı duygusallığım üzerimdeydi yine.

Bebeğimin babası yanımda olsaydı ve elimi tutup bana destek olsaydı belki de bu kadar duygusal olmazdım. Beni sevmeyen adamın bebeğimi istememesi ne kadar garipsenirdi ki? Kafamı önüme eğip karnıma baktım. Babası bebeğimi istememiş, aldırmamı söylemişti. Ben aldırmak istemeyince ertesi gün kendi elleriyle beni doktora götürüp ondan kurtulacağını söylemişti. 6 aydır ondan köşe bucak kaçıyorum. Her hastane konrtrolümden sonra beni bulamasın diye o hastaneye bir daha gitmiyorum.

Eymen Kozcuğaz. Yanından geçmemem gereken adamın koynuna girmiştim.  Alkolün etkisiyle kollarında olduğum adamın Eymen olduğunu ancak sabah yatağında uyandığımda anlamıştım. Uyandığı gibi hamile kalırsam aldırmamı tembihleyip beni öylece bırakıp gitmişti. Ertesi gün hapından bir haber olan bu adamın cahilliği bana bu hayattaki tek ailemi yani kızımı bahşetmişti.

"Seni çok seviyorum birtanem. Seni her zaman sevip koruyacağıma yemin ederim," diye fısıldadım.

Yanıma oturan siyah gömlekli adamın burnuma dolan sedir ağacı kokusuna karışan sigara kokusuyla hemen tanımıştım kim olduğunu. Zorlukla yutkunup korkuyla kaldırdım başımı.

Yanımdaki adamın yüzüne bakmaya cesareti kendimde bulamadığımdan karşıya çevirdim bakışlarımı. Sait Kozcuğaz acıyan gözlerle bana bakıyordu. Eymen'in abisi bile halime acıyorsa Eymen kesinlikle bana acımayacaktı.

Kafamı yavaşça Eymen'e çevirdim. Sakalları ve saçları uzamıştı. Düzgünce taranmayan saçları alnına dökülmüş, yorgun görünen yüzüne dağılmış gibi bir ifade katıyordu. Her zaman çatık kaşları ve sert ifadesiyle gördüğüm bu adam şuan bana çok yabancı geliyordu. Yerdeki bakışlarını yavaşça bana çevirdi.

Koyu kahve gözleri ela gözlerime değdiğinde kalbimin hızı daha çok arttı. Kesik kesik aldığım nefeslerin arasında dudaklarımı araladım. Eymen'in yorgun bakışları anında dudaklarıma kayarken "Eymen lütfen onu benden koparma, yalvarırım sana. Biz senin başını ağrıtmayız, ben kendim bakarım kızıma. Senin soyadını vermene bile gerek yok. Büyüdüğünde baban öldü derim, seni rahatsız etmez. Yalvarırım Eymen sahip olduğum tek varlığım, tek ailem o benim. Ne olur onu benden alma lütfen, "dedim.

Eymen'in bakışları tekrar gözlerime çıkarken dudaklarına belli belirsiz bir gülüş yerleşti. "Kız mı?" diye sordu çatallı çıkan sesiyle. Dolu gözlerimle başımı aşağı yukarı salladım. "Onu aldırman gerekiyordu," dediğinde gözlerimden yaşlar boşalmaya başladı.

"Eymen kızım doğsun ilk işim yurt dışına gitmek olacak. Sen onun varlığını hissetmeyeceksin bile yemin ederim. Babasının kim olduğunu asla bilmeyecek sana hayatım üzerine yemin ederim," dedim.

Eymen elini kaldırıp yanağıma koydu. Baş parmağıyla ıslak yanaklarımı silip gözlerime baktı."Benim kızımı benden mi kaçıracaksın?" diye sordu öfkeyle.

Gözlerim kocaman açılırken şaşkınlıkla gözlerine baktım. "Ama sen onu iste-"

Parmağını dudaklarımın üzerine getirip beni susturduğunda korkum daha çok arttı. "Şşşiii o günler geride kaldı. Sen kızımızdan vazgeçmeyerek benim cehennemime adımını atmış oldun."

Yüzüme eğildiğinde hiçte ummadığım bir şey yaptı. Alnımdan öpüp saçlarımın kokusunu derin derin içine çekti. "Cehennemime hoşgeldin Gülfem Kozcuğaz."

▫️▫️▫️

Bunu buraya bırakıyorum devamı gelecek 🙃