In the arms of The Syndicate Leader

Chapter Fifteen

Girl Bonding Part One

Amara's POV

Kinabukasan.....

"Luther?" Tawag ko sa pangalan ni Luther ng magising ako at wala siya sa tabi ko.

Naghintay ako ng ilang segundo para sa sagot niya pero wala akong narinig.

Dahil sa walang narinig ay tuluyan na akong bumangon para tignan ang buong paligid ng kwarto niya.

Sa pagdako ng mata ko sa gawi ng study table niya, doon ko nakita si Luther na abalang-abala sa pagtipa ng kung ano sa laptop nito.

Dahan-dahan at maingat akong naglakad sa gawi ni Luther.

As soon as I got near him, I wrapped my arms around him and I inclined my head in the crooked of his neck and whisper, "Luther..."

"You awake already?" Tanong nito na may halong pagtataka kung bakit ako maagang nagising.

"Hmm" tugon ko habang nakapikit at banayad ang pag-hinga.

"Mahiga ka pa, masyado pang maaga" umiling ako sa utos niya at, "ayaw."

"Anong ginagawa mo?" Pag-iiba ko sa topic namin, mahirap na baka magalit siya ulit.

"I am e-mailing all of the investors under Lords Syndicate's business." Simpleng sagot nito na para bang wala siyang sinabi na against sa kanila.

Napaisip ako sa sinabi niya at naalala ko na matagal na nga pala akong namamalagi sa puder ng Lords Syndicate (name ng sindikato nila luther).

For twenty one years na pamamalagi ko dito ay walang araw na hindi nila ako sinaktan.

Simula nung nagpakita sila sa amin sa kalsada 21 years ago, sinasaktan na nila ako kasama nung mga batang kalye na kinuha din nila para gawing stripper.

Siguro iniisip niyo ngayon ay napakatanga ko at hinayaan kong saktan nila ako, kase kahit ako tangang-tanga ako sa sarili ko, pero dadating din kayo sa punto na kailangan niyong mamili kung kaligtasan mo o kaligtasan ng mahal mo.

Madali naman para sakin kung tutuusin ang piliin ang kaligtasan ko pero paano ang nanay ko?

Wala akong choice dahil hindi ko siya pwedeng pabayaan.

Kaya napakaswerte ng iba dahil meron silang options na pwede nilang sundin pero paano kaming mga wala?

"AYY!!" Napasigaw ako sa gulat ng bigla akong pangkuhin ni Luther at ikandong papaharap sa kanya.

Ni hindi ko namalayan ang nangyari, nagbuntong hininga ako para iwaksi ang bakas ng naisip ko.

"Your spacing out, kanina pa kita kinakausap pero hindi ka sumasagot, would you mind telling me?" Magkakasunod na saad ni Luther

Hindi ko maiwasan ang nagbuntong hininga sa huling tanong niya.

"You keep on sighing, what is it?"

After he ask those words, I look at him in the eye and talk, "I was just remembering my days as a youth here in Lords Lair."

"You never had a good memory here, the only one you had was us hurting you, this past few weeks i keep on thinking maybe I should let you go, so you can have your own life without me or us in it." He seriously said.

Nasaktan ako sa sinabi niya, para bang nagsisisi siya na nakilala ako at mas gusto nalang niyang mawala ako.

"You want me gone?!" Hindi ko maiwasan ang magtaas ng boses dahil sa sakit na nararamdaman ko.

"No! I want you to be here with me, I just want you to have a choice." Pag-eexplain nito pero hindi ko parin maiwasang malungkot at masaktan.

"Good, because I want to be here!" I know that it's my chance  to change my future pero hindi ko kayang basta nalang umalis at iwan siya.