In the arms of The Syndicate Leader

Chapter Twenty Two: Angelina's wedding part one

Amara's POV

Six months later.....

"To all passengers of GX5000LX please fasten your seatbelt because we're about to take off"

Nang marinig ko ang boses ay kinabit ko na ang seatbelt at muling tumingin sa maaliwalas na kalangitan.

If you all wondering kung saan ako pupunta well sa Los Angeles at pupunta ako dun dahil sa kasal ni ate Angelina.

Habang nakatingin ako sa malawak na kalangitan ay naalala ko ang huling beses na nakita ko si Luther.

Yun yung time na lasing ako at nagkaroon kami ng pagtatalo na kaagad din naman naming naayos at mula noon ay hindi ko na siya nakita pa.

Anim na buwan na pala ang nakalipas mula ng umalis siya at sa loob ng anim na buwan na iyon ay kumikilos ako na parang walang nangyari na parang hindi siya umalis.

Pero pakiramdam ko ay dinadaya ko ang sarili ko dahil kahit na sinabi niya sa akin na babalik siya ay unti-unti na akong nawawalan ng pag-asa.

In those months na wala si Luther sa tabi ko, dun ko naman mas naging close si Castron.

He makes me laugh everytime na nakakaramdam ako ng lungkot, he save me tuwing may panganib.

He's a knight who vow to protect his princess kahit na alam kong nasasaktan ko siya sa tuwing tinatanggihan ko siya.

Kagaya ng nangyari last month, I was drinking to insanity dahil hindi ko na kaya ang lungkot at pangungulila ko kay Luther pero hindi niya ako iniwan kahit na sa tingin ko nga ay sawang-sawa na siya sa kaka-luther ko.

May pagkakataon sa loob ng anim na buwan na iyon na nagpasalamat ako sa kanya at tinanong ko siya kung paano ako makakabawi, I think my exact word that time ay, "ang dami mo ng nagagawa para sa akin hindi ko na alam kung paano ka mababayaran."

And everytime he answer me palagi nalang akong nawawalan ng kibo.

Well sino ba ang makakakibo kung ang lagi niyang sagot ay "mahal na mahal kita at tanging pagmamahal mo lang ang nais at kahilingan ko."

Kung alam niya lang na ilang libong dasal na ang ginawa ko sa panginoon para lang matutunan ko siyang mahalin pero alam kong magkakasakitan lang kami pag ginawa ko iyon.

Dahil para sa akin tanging si Luther lang ang mamahalin ko, at si Luther lang ang nakikita kong makakasama ko sa buong buhay ko.

Alam kong sa tuwing tumatalikod at tumatanggi ako sa pagmamahal niya ay lagi ko siyang nasasaktan pero anong magagawa ko, nakatali na ang buong pagkatao ko kay Luther.

Pero mukhang hindi na natutuwa dun si Castron dahil sa nangyari last week na gusto ko nalang kalimutan.

I never expected na magagawa niya iyon of all people he is Luther's friend.

Ganito kase yon...

Flashback.....

Last week.....

Nakaupo ako sa bar chair dito sa mini bar ng bahay nila Luther at umiinom para makalimot ng biglang tumabi sa akin si Castron na nakasimangot na nakatingin sa akin.

"Nakasimangot ka?!" Natatawang tanong ko

"Nagiging alcoholic ka na!" Ani Castron

"Dahil na naman ba kay Luther?!" Dugtong ni Castron sa seryosong tinig

Mas lumawak ang pagkakangisi ko dahil sa sinabi niya, pero kaagad din iyong nawala dahil sa idinugtong niya, napatingin nalang ako sa baso kong may lamang alak.