Omdat je niet van mij bent

Hoofdstuk 8

Milo pov

Opnieuw word ik wakker, midden in de nacht. Maar dit keer niet door een droom. Ik hoor beneden wat gestommel. Ik schuif mijn arm om Robs middel vandaan en blijf beter luisteren. Voorzichtig stap ik uit bed en loop naar de trap. Ik kijk naar beneden en zie iemand door de gang lopen. Matthy. Mijn nieuwsgierigheid word gewekt, waarom is hij steeds s'nachts wakker en uit bed wanneer ik dat ook ben? Twijfelend steek ik mijn voet uit naar de eerste trap trede. Mijn gezond verstand zegt dat ik gewoon weer naar bed moet gaan en me er niet mee moet bemoeien. Al helemaal omdat ik waarschijnlijk niet de meest vrolijke reactie zal krijgen. Maar mijn gevoel wil kijken wat hij doet.

Zachtjes loop ik naar beneden. Ik open de deur naar de keuken. Er brand bijna geen licht. Alleen een blauwe gloed van koud tl licht is te zien. Ik loop het hoekje om en zie Matthy bij de koelkast staan. Voorzichtig loop ik dichterbij tot ik vlak naast de koelkast sta. Ineens kijkt hij mij aan. Hij gooit de koelkast deur dicht en even lijkt het of ik hem liet schrikken. 'Wat de fuck doe jij hier sukkel' fluistert hij. 'K-kijken wat jij doet' zeg ik stamelend. 'En wat de fuck gaat jou dat aan?' Zegt hij boos. 'Ik euh-' ik denk hard na over een antwoord dat ik zou kunnen geven. 'Bemoei je niet met mij ja? Je hebt toch niks met mij te maken?' Matthy loopt dreigend op me af. Ik stap naar achter maar voel dan het koude metaal van de koelkast. Geklemd tussen de koelkast en zijn lichaam duw ik mezelf meer naar achter terwijl Matthy steeds dichter op me afstapt.

'W-waarom pakte je mijn hand vast in de auto?' Ik weet niet waarom ik het er uit floep maar ineens komt het er uit. 'Oh is dat het? Denk je dat ik ineens om je ben gaan geven?' Zegt Matthy gemeen. 'Nou ik-' stamel ik. Matthy's gezicht is centimeters van me verwijderd. Mijn ogen wisselen steeds tussen zijn ogen en lippen. Ondanks dat ben ik bang. Waarom moest ik nou weer gaan kijken. Matthy zet zijn beide handen langs mijn hoofd, elk aan één kant en leunt tegen de koelkast aan. 'Nou Milo ik geef echt niks om je als je dat soms dacht, je bent niks voor mij en ik haat je' hij spuugt de woorden bijna uit. Ik sluit mijn ogen angstig. 'Matthy, ik- het spijt m-' ineens voel ik zijn zachte lippen op de mijne. Hij zoent me diep en zijn handen verplaatsen naar mijn heupen. Ik schrik me rot en verstijf, langzaam laat ik het op me inwerken. Ik sta gewoon te zoenen met fucking Matthyas Maarten het Lam. Of nou ja, hij zoent vooral mij. Zijn handen wrijven over mijn heupen en borstkas.

Dan ineens laat hij los. 'Ga weg, ga weg sukkel ik wil je niet meer zien, laat me met rust' zegt hij boos. Verbaast hijg ik nog na en staat hem een beetje geshockeerd aan. 'Milo, ga' zegt hij nog bozer. Ik loop snel weg en ren de trap op naar boven. Wanneer ik terug ben in Robs kamer besef ik me pas wat er net is gebeurd. Matthy heeft mij gezoend. Waarom? Ik ga terug in bed liggen en probeer mijn ademhaling weer onder controle te krijgen, maar mijn hart blijft maar bonken. Ik probeer te gaan slapen, maar ik krijg hem maar niet uit mijn hoofd. Zijn handen op mijn lichaam, en zijn lippen op die van mij.