Omdat je niet van mij bent

Hoofdstuk 15

Milo pov

Mijn hart klopt in mijn keel als ik de drieklank van Matthys kamer omlaag trek. 'Matthy?' Fluister ik zacht. Ik zie zijn lichaam bijna levenloos op bed liggen. Het geluid van zacht gesnik vult mijn oren. Ik snap zenuwachtig naar binnen, want ik heb geen idee wat ik nu moet verwachten. 'Euhm.. gaat het?' Vraag ik voorzichtig. 'Nee' zegt Matthy kortaf. 'I- euh.. w-wil je er alsjeblieft met me over praten?' Vraag ik op smekende toon. Langzaam tilt Matthy zijn hoofd op. Zijn gezicht is betraand en zijn ogen zijn rood. Ik heb hem eigenlijk nog nooit zo gezien. In het algemeen weet ik eigenlijk niet zo veel van hem.

'Wat wil je weten' zegt hij zonder me aan te kijken. 'Ik wil... ik wil weten wat je bedoelt met dat wat je net zei... dat van dat je van me houdt' zeg ik onzeker. 'Nou precies zoals ik het zei toch...' zegt Matthy die me nogsteeds geen moment heeft aangekeken. Ik pak zijn arm vast en zie dat hij daar even van schrikt. 'Matthy, ik wil het weten, hoe, waarom, en waarom doe je dan altijd alsof je me haat, vertel het me Matthy alsjeblieft' flap ik er uit. Matthy kijkt me aan. Hij heeft een onzekere blik in zijn ogen. Ik heb hem nooit eerder echt onzeker gezien, waarschijnlijk omdat hij zich zo van me afsloot en zich niet zwak wilde opstellen tegenover mij, zoals Raoul ook al zei.

'Ik heb die condoom niet expres laten liggen, dat zou ik nooit doen. En ik besef me ook maar al te goed dat het mijn eigen schuld is dat je me niet geloofd. Ik zou je nooit op die manier pijn willen doen. Ja ik doe altijd alsof ik je haat, omdat ik een muur om mezelf heb heen gebouwd tegenover gevoelens voor jou, omdat ik bang ben dat jij niet hetzelfde zou voelen, maar ik zou nooit je leven willen verpesten, en ook niet die van Rob. Maar ik kan ook niet ontkennen dat een deel van mij zich nu geweldig voelt omdat het uit is. Want verdomme wat is het moeilijk om mijn gevoelens jou te negeren als ik je de hele dagen door samen zie met iemand anders. Ik haat mezelf en ik haat jou omdat je me dat aan doet. Ik kan je niet uitstaan omdat je niet van mij bent Milo.' Zegt Matthy op een boze toon.

Zwijgend kijk ik Matthy aan. Dan pak ik zijn gezicht vast en plant mijn lippen op de zijne. Hij schrikt maar trekt niet weg. Langzaam verdwijnt de spanning die om zijn lichaam staat en ontspant hij zich. Ik voel zijn tong langs de mijne gaan en speels draaien we rondjes met onze tongen om elkaar heen. Een zachte kreun verlaat Matthy's mond en ik schuif iets dichter bij. Zijn handen glijden over mijn lichaam heen en ik voel dat hij geniet. Mijn armen glijden ik zijn middel en ik trek hem op schoot. We laten los en zeggen niets. Ik trek hem dicht tegen me aan en knuffel hem. Ik voel hem langzaam ook zijn armen om me heen slaan, en langzaam leunt hij steeds dichter tegen mij aan. Een stilte tussen ons heeft nog nooit zo goed gevoeld.