Kayıp Ruhlar || Yandere Mikey X Reader

1. Bölüm

İyi okumalar~

Oy sınırı : 60

Yorum sınırı : 200'dür.

Bölüm Şarkısı : Indila - Derniére danse (Türkçe Çeviri)

***

Bar tezgahını silerken yanıma gelen Miro hemen yanımda durarak ellerini arkasında birleştirmişti.

"Şey, şef bir şey sorabilir miyim?"

Kafamı onaylarsa aşağı yukarı sallamıştım. Bezi bırakırken kafamı ona çevirdiğinde yutkunmuştu. Kollarımı göğsümde birleştirip bar tezgahına yaslandığımda yüzüme gülümseme yerleştirdim.

"Çıkar atık ağzında ki baklayı."

Gözleri bana dönerken çok gergin duruyordu. Kafasını arkasına çevirip Catila'ya bakarak onay aldığında geri bana döndü.

"Bu gece, hep birlikte bara gidelim mi? Yani biliyorum belki izin vermezsiniz ama yine de erken çıkabilir miyiz?"

Sorduğu şeyle yüzünü bir kaç saniye incelemiş ve kafam ile onu onayladığım da bana şaşkınlık ile bakmıştı.

"Gidin."

Söylediğim şeyle yüzüne geniş bir gülümseme yerleştirdi.

"Ama,"

Diye şartımı sunacağım zaman beni pür dikkat dinlemeye başladı.

"Sakın başınıza bela almayın, sizi bardan toplamak falan istemiyorum."

Kafasını ile beni onaylarken hızla Catila'nın yanına gittiğinde olanları anlatmıştı. Ben ise bir anda açılan kapıya döndüğümde kaşı ve dudağı patlamış çenesinden aşağı akan damla damla kanlar ile kan ter içinde kalmış, ayakta dahi durmakta zorluk çeken adama bakmıştım. Kaşlarım çatılırken yerimde doğrulup adama doğru ilerledim.

"Efendim, iyi misi-"

Adam bir anda ona karşı uzattığım elimi tutarken zangır zangır titrediğini fark ettim. Gözleri dolmuş, korku tüm bedenini sarmıştı.

"Y- Yardım edin! Öldürecekler beni.."

Kafasını korkakça geldiği tarafa çevirirken kafe bir anda sessizliğe büründü. Kaşlarım iyiden iyiye çatılırken bende onun geldiği tarafa bakmıştım. Ancak kimseden iz yoktu.

"Kim? Kim öldürecek sizi?"

Sorum ile yerinden irkilerek bana döndü. Derince yutkunurken çenesinde ki kan elime damlamıştı.

"O! M- Manjiro Sano!"

Titreyen sesine engel olmazken çatık olan kaşlarım yavaşça düz bir çizgi halini almıştı. Bir kaç kişi kafeyi terk ederken adam iki eli ile elime daha sıkı sarılmıştı. Gözleri dolmuş dudakları titriyordu.

"Polis! Po- Polisi arayın! Yoksa gelecekler."

Miro koşar adım yanımıza gelirken adamın ellerinden elimi kurtarıp Miro'ya teslim ederken arkama dönüp kalan bir kaç müşteriye baktım. Az önce ağzına kadar dolu olan kafede sadece birkaç kişi kalmıştı.

"Efendim, hepinizden özür dilerim. Şu anda kapatmak durumundayız."

Kalan birkaç kişi de hızla toparlanıp hızla kafeyi terk ederken cebimden telefonumu çıkartım.

"Miro, beyefendiyi personel odasına götür."

Beni onaylarken, polisi aramış, kapıya doğru ilerlerken kapıda yazan açık tabelasını ters çevirerek kapalı olduğumuzu belli etmiştim. Kapıyı kapatmak üzere iken telefon açılınca,