Kim seokjin Pov....සෝල් ආර්ට් යුනිවසිටි එකේ උපාධි උත්සවය ඉවර වෙනකොට හවස හතර විතර වුනා..සොක්ජින් තම යාලුවන්ට සුබ පතලා කැම්පස් එකෙන් එලියට බැස්සෙ ලොකු දුකකින්.මොකද එයාගේ අම්මවත් තාත්තවත් එයාගේ උපාධි උත්සවයට ආවේ නෑ..
"හියුන්...හියුන්..."
මම පිටිපස්ස හැරිලා බැලුවේ මට කතා කරන්නෙ කවුද බලන්න.
"මල්ලි..."
"හියුන්..මම ආවා ඔයාව බලන්න."
"සොක්ජෝ..ඔයා බූසාන් ඉදන් තනියම ආවද."
"ඔව් හියුන්..මගේ හියුන්ගේ උපාධි උත්සවේට එයාගේ මල්ලි එන්නෙ නැතුව වෙන කවුරු එන්නද."
සොක්ජෝ මාව ආදරයෙන් බදාගත්තා.අනේ මගේ පොඩි මල්ලි..මම එයාට ගොඩක් ආදරෙයි..එයා මාව බලන්න එයි කියලා මම නිකන්වත් හිතුවේ නෑ.අනේ ඒත් එයා ඇවිල්ලා.
"සොක්ජෝ..ඔයා කාලද ඉන්නේ.අද කොලේජ් ගියාද..අම්ම එහෙම දැන ගත්තොත්."
"අයියෝ හියුන්.ඔයා ප්රශ්න ගොඩක් අහනවනේ.සර්ප්රයිස් එකක් තියෙනවා."
"ඒ මොක්කද."
මගේ මල්ලි බෑග් එක ඇරලා පොඩි පෙට්ටියක් ගත්තා..අනේ එකේ තියෙන්නෙ බිස්කට් වගයක්.
"මේවා.මටද."
"හ්ම්ම්.ඔව් හියුන්..මට ඉතිම් ඔයාට තෑගි දෙන්න තරම් සල්ලි නෑනේ..ඒ නිසා මගේ අතින්ම බිස්කට් හැදුවා ඔයාට.කාලා බලන්නකෝ."
මම එකක් අරන් කටේ දා ගත්තා..අනේ දෙයියනේ ඒක තිත්තම තිත්තයි..මගේ මූන දෙබර කූඩුව වගේ වේගෙන ආවා.අමාරුවෙන් මල්ලි ඉස්සරහ ඒක කාලා ගිලලා රසයි කියලා කිව්වා..ඒ ඇස් සතුටින් දිලිසුනා.
"රසයි."
"මම ඉතිම් හියුන්ගේ මල්ලිනේ.මටත් උයන්න පුලුවන්."
"පන්ඩිත පොඩ්ඩා මගේ."
අපි දෙන්නා යුනිවසිටි එකේ ගහක් යට තිබුන බෙන්ච් එකක වාඩි වෙලා කතා කර කර හිටියා..සොක්ජෝ දීපු බිස්කට් පෙට්ටියත් මම බෑග් එකට දා ගත්තේ.කන්න බැරි වුනත් ඒ හිත පාරන්න බැරි නිසයි..
"චූටි බේබි.."
අපි දෙන්නම ඔලුව උස්සලා බැලුවා..ඒ ජෝසප්..ජෝසප් කියන්නෙ මමයි මල්ලි පොඩි කාලේ ඉදන් අපි දෙන්නා පස්සෙන්ම හිටපු අපේ ගාඩ්.එයා අපි දෙන්නට එයාගෙම ලමයින්ට වගේ සැලකුවේ..මම පැනපු ගමන් ජෝශප් ව බදා ගත්තා.
YOU ARE READING
Life with my Six Brothers *complete*
Actionඅම්මලා හතකගේ ලමයි හත් දෙනෙක්. එකම හීනයක් පසුපස හඹායන. පියාගේ අඩම්තේට්ටම් වලට මැදි වුන පුංචි කොල්ලෙක්, අවසානයේ සහෝදරයෝ හය දෙනෙකුගේ ආදරය මැද ජීවිත ජය ගත්ත කොල්ලෙක්. "යුන්ගි හියුන්ග් ලබන ආත්මේ මගේම හියුන්ග් වෙලා ඉපදෙනවද" 🥺