Yarıda kalan aşk

Boşanmak (Özel bölüm)

Aylar sonra Elif'den...

Rüyalarımın içindeki güzellikten yıllar sonra sıyrılıp içinde acı düşünceler, soru işaretleri barındıran bir boşluğa düşmüştüm.

Tanımadığım insanların birden aile bağı ile hayatıma girmesini, intikam duygusunu içlerinde büyütüp bedelini bana ödetmelerini, ve onların hazin sonlarını...
Bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçirirken hayatımın bu noktaya nasıl geldiğini anlamaya çalışıyodum.

Yıllar sonra çıkan annem, beni terk eden babam, yarıda kalan aşk'ım, ve daha niceleri.

Sanırım olanları düşünmem için fazlasıyla zamanım olucak.

"Geldik" Arabanın durmasıyla arka kapının açılması bir oldu. "Çağla bekle!" Çağlanın inmesiyle benimde arabadan fırlamam bir oldu tabi

Çağlanın doğum gününden 2 ay geçmişti. Ece ve Asya ile çocukları kreşe yazdırmanın uygun olucağına kadar verdik. Tabi beyler bize söz geçiremedikleri için hızlı bir şekilde kayıtları yaptırdık.

Şimdi ise çocukların sınıf öğretmeni onlar için 1 haftalık kamp ayarlamıştı ve ailelerin gelmesi zorunluydu.

"Çağla!" Kime diyorum ben! "Elif bırak gitsin Oğuz ve Alya da orda" Sinanın bu sakin tavrı beni öldürücek
"Ya araba gelseydi" Kollarını açtı "Burda mı?" Tamam. Ormanın içinde olabiliriz ama bu kızımı tehlikeden uzak olacağı anlamına gelmez!

"Gel hadi gidelim" Arabayı kilitleyip Çağlanın çantasını omzuna taktı ve boşta kalan kolunu omuzuma sardı.
"Elif! Sinan! Hadi!" Esatın söylenmesine kulak asmadan yavaşça ilerledik.

Çağla, Oğuz ve Ayla aynı sınıfta oldukları için Asya, Çağan, Ece ve Tayfun da bizimle gelmişti. Diğerleri ise yeni evlerinde sefalarını sürücekler oh

Yeni evleri dediğim ise doğum gününden sonra Çağan bir yakınının apartaman aldığını ve bize dairelerini satmak istediğini söyledi. Herkes buna ihtişamlı bir sevinç gösterirken ben sadece Sinana uymak zorunda kaldım.

Çağan yakını olduğunu söyledi ama benim bildiğim bizim apartman satın alıcak kadar yüklü parası olan bir yakınımız yok, bu çocuk benimle dalga mı geçiyo acaba... Üvey de olsak kardeşiz

"Elif" Sinana döndüğümde çantayı Çağana verdiğini, Çağanın ise çocukların hep birlikte öğretmenleri ile kalacakları apartın görevlisine verdiğini gördüm. Bizim gibi bir çok aile dışarıda ne yapıcaklarını konuşuyodu, tabi biz dışında "Hadi otele"

Arabaya doğru giderken Asyanın elime kaş göz yaparak tutuşturduğu kağıdı cebime attım. "Su alıcam yolumuz uzun ister misin" Kapımı açtım "Hazır sütlü kahvelerden al" Bişey söylemeden arkasını dönüp gitti.

Sinanla yakın davransak da aslında sadece diğerleri fark etmesin diyeydi, biz yakın değildik.

Çocuklar bu akşam için futbol planı yaptılar biliyosundur onlar Yağız çıktığında sende hazırlan ve bar'a in biraz da biz dünyadan kopalım:D
~Asya, Ece

Güzel, Sinanın artık planlarını bana haber vermediği gerçeğini de ortaya çıkardık.

Asyanın verdiği kağıtta yazan şey aklıma yatmıştı, en azından biraz kafamı toparlayabilirdim. "Al" Sinan arabaya bindiğinde bana uzattığı kahveyi aldım ve kağıdı buruşturup torpidoya attım. "O ne?" Kapağı kapattım "Boşver"

...

Kara gözlerinden bir damla yaş düşünce
Güzel yüzün, yanakların ıslanır
Kara gözlerinden bir damla yaş düşünce
Hüzün keder yüreğime yaslanır
Sen ağlama bir damla göz yaşın yeter
Sen üzülme gülüm...