Yarıda kalan aşk

Aah kalbim sıkışıyo

(Özür dilerim)

D: Arkadaşlarınız...

Arda: Abi söyle artık gözünü seveyim

Alara: Arkadaşlarımız iyi demi

Mete: Lütfen bize doğru söyleyin

Asya: Ya bi sussanız söylicek

Derya: Bencede

Duygu: Eee doktor nasıllar

D:....

Sinan: Ya artık susmayın da söyleyin!

Doktor başını tamam anlamında salladı
Şükür söylüyo

D: Offff, arkadaşlarınızı buraya getirdiklerinde durumları ağırdı, bunu söylemek istemezdim ama... maleseff  iki arkadaşınızı da kurtaramadık...

Ne...

Yazar'dan

İnsan ancak ölümü,
Yaşamın karşıtı olarak değil de
Yaşamın bir yönü olarak kabul ettiği zaman...
Yaşamı koşulsuz olarak kabul ettiği deneyimleyebilir.
Ölüm de doğum da yaşamın kapsamı içindedir.
Böyle bir ikililiği yaratan yanlızca bizim algılayışımız, yanlızca bizim korkumuzdur.
Ölmek: uyumak, uyumak!
Belki bir rüya görmek..
Ah işte güçlük burada!
Çünkü ruhumuz bu fani kalıptan sıyrılıp ölüm uykusunuza daldığı an, nasıl bir rüya göreceğimizi kim bilir?
İşte bizi düşündüren ve uzun ömür felaketine katlandıran da bu.
Ölüm, son uyku değil, son uyanıştır.
Ölüm gerçekte dirlik, görünüşte yokluk,
Hakikatte ebediliktir.
Akıllıca yaşayan birisi için,
Ölüm bile korkulacak birşey değildir.

Çağan'dan

Canım yanıyodu
Beni bırakan annem
Yıllardır bana gönderdiği mektuplarından yönetmen olmam için çabalıyodu.
Kendi hikayemin yönetmeni olmam için.
Bu pis hayattaki herşeyden sıyrılıp kendi hikayemi yazmam için, herzaman bana onu yaptırmak için çabalıyodu.
Her mektubun sonuna yazıyodu, her mektubun.
( -) mektup bitti demek)

İyi geceler benim yakışıklı yönetmenim-)
Seni çok seviyorum oğlum, kendi hikayeni yazıcaksın unutma, başında da sen olucaksın-)
Kestik dediğinde onlara sözlerini dinlet tamam mı yönetmen, hadi iyi geceler-)
Sen çok güçlüsün yönetmenim bunun da üstünden geliceksin-)

Çağan: Neden beni almak için zorlamadın anne... Neden

Ağlamaya başladım

Senem: Yapamadım oğlum... Yapamadım

Arkamdan annemin sesini duyduğumda arkamı dönüp ayağa kalktım

Çağan: A-Anne

Senem: Oğlum

Ağlayarak sarıldı
Napıcaksın Çağan
Seni almak için uğraşmayan annene sarılıcakmısın

Senem: Annecim... Seni çok özledim

Ben ona sarılmadan o benden ayrıldı
Yüzümü avuçlarının içine alıp beni inceledi

Senem: Çok büyümüşsün, koca adam olmuşsun

Yanağımı öpüp sarılmaya devam etti ben ona hâlâ karşılık vermezken arkadan Elif göründü

Elif: A-