Akşam taehyung'un mesajıyla hızla hazırlanmıştım. Bir anda bana aşağıdayım gel yazmıştı. Ben ise görür görmez önce pencereden bakmış ve arabasını gördükten sonra ise hızla giyinmiştim.
Annemlere işim var deyip çıktıktan sonra binanın karşısında taehyung'un arabasına doğru ilerledim. Kapıyı açıp çıktıktan sonra benim tarafıma gelmiş samimi bir gülüşke kapımı açmıştı.
"atla bebek. Seni biraz dolaştıracağım."
Kıkırdayıp hemen arabaya binmiştim. Arkamdan kapıyı kapatıp oda sürücü koltuğuna oturdu. Arabayı çalıştırıp ilerledi. Arada kaçamak bakışlarla hem ona bakıyor hemde nereye gittiğimizi bilmediğim için yola bakıyordum.
10 dakika sonra bir sahilin kenarına geldik. Arabadan birlikte indikten sonra bileğimi tutup beni taşlık alana götürdü. Bu küçük teması bile dokunduğu yeri yakmasına yetti. Düz olan taşlardan birine oturduk. Bir süre sessiz olduktan sonra konuşmaya başladı.
"jeongguk, benim için çok önemlisin. Bu yüzden bir mesajla kalmasını istemedim. Senin için şimdi söyleyeceğim laflar klişe gelebilir ama sadece dinle olur mu?"
Kafamı tatlı bir gülüşle salladım. Oda devam etti konuşmasına.
"her şeyinle beni büyülüyorsun. Seni tanıdığım zamanlar bazı sorunlar yaşadığım için ciddiyete tapan bir insandım. Ama sen beni bilmeyerekte olsa açmıştın. Varlığın yetmişti. Varlığın benim için yaşam sebebi. Senden uzak kalma düşüncesi veya kaybetme o kadar korkunçlar ki. Ne ara böyle bir hale geldim bilmiyorum. Ama beni değiştirdin. Sen, seni sevmek, seni görmek hepsi benim için çok değerli. O yüzden bazı kişilerin lafları yüzünden ikimizinde üzülmemesi için gizlide olsa benim sevgilim olur musun?"
Gözlerim dolmuştu. Bu dediklerini başka bir insan dese evet, çok klişe derdim ama onun sözleri benim için fazla anlamlıydı. O çok güzel seviyordu.
"Seninle herşeye varım demiştim."
Ben öyle uzun anlamlı laflar söylemezdim. O yüzden ona sevgimi farklı bir şekilde göstermek için boynuna kollarımı bağlayıp sımsıkı sarıldım. Kokusunu iyice içime çektim. Oda anında belime kollarını dolayıp azda olsa yerle temasımı kesmişti. Kafasını boynuma gömüp derin bir nefes aldı.
Bu adama ne ara bu kadar yandığımı bilmiyordum. Ne kadar kötü anılar olsada, iyiki beni o dönem dersten bırakmıştı. Yoksa bu halde olamazdık. Yada kader belki bizi gene bir araya getirirdi değil mi?
"Seni seviyorum" dahada sıkı sardım kollarımı. Boğuk sesiyle konuştu.
"Ben daha çok"
__________
Ne zaman böyle seven çıkıcak karşımıza
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
