Let Me

Chapter 35

Leaving Philippines is the only choice I have right now. It is for my peace, and for me to heal.

I am finally back in Spain.

Kakatapos lang namin maghapunan ng pamilya ko for my birthday celebration pagkatapos hinayaan na nila akong magpahinga. I told Kieffer not to say a thing about what happened that night.

Nagkulong ako sa kwarto. Iyak, tulog, at kain ang naging routine ko. Hindi mawala sa isip ko ang lahat ng mga pangako nya, sinira nya ang tiwala at winasak na parang wala lang ako. Hinayaan ko sya dahil hindi sya nagkulang sa words of affirmation. Hulog na hulog ako sa kanya kaya lahat ng sinasabi nya sa akin ay pinaniwalaan ko. Siguro nga, kulang ako para sa kanya kaya nahulog ng tuluyan ang loob nya kay Athena.

Dinadalaw ako ng mga magulang ko sa kwarto dahil hindi ako nagtangka na bumaba and when they saw my situation they didn't say a thing, instead, they sent me a therapist, and supported me.

(Fast forward tayo)

"Mama, mall mall mall, pwease?" Kulit ni Francis sa akin habang hinihila ang manggas ng damit ko.

"Okay. Finish your food." Masigla naman itong tumango at kinain ang laman ng plato nya.

"Akala ko ba bibista tayo ng Pinas?" Tumingin ako kay Amir na kakalabas lang ng kwarto, he really likes to show off his abs.

"How can I say no to this little one?" I pinched Francis' cheek na ikinahagikhik nito.

"Amor, you're spoiling him too much, don't you think?" Tinawanan ko lang ito na ikinasimangot nya.

"Kumain ka nalang." Inihanda ko ang almusal nya at kape.

After eating as we promised, nagmall muna kami bago bumiyahe sa Pinas. We bought some new clothes and toys. Karga ko si Francis kasi nakatulog ito sa pagod, naglaro ba naman buong hapon habang naka alalay naman si Malcom sa akin. Arte talaga

"Amor, akin na si Francis." Akmang kukunin nito sa akin pero inilayo ko.

"No. Kaya ko naman, buhatin mo nalang yan" Utos ko sankanya, hindi naman sya umangal bagkos ngumiti pa ito.

Dumeretso na kami sa private plane namin. Hiniga ko Francis sa bed dito. He is still sleeping peacefully.

Lumabas din ako kaagad para samahan si Amir. Umupo ako sa tapat nya, parang ang lalim ng iniisip nya dahil nakatulala lang ito sa kawalan, hindi nya nga naramdaman ang pag upo ko.

"Hey, what are you thinking?" I reached for his hand and gently squeezed it. Pinagsiklop nya ang mga kamay namin

"Wala naman. I'm just thinking the possibilities when we arrive at the Philippines."

"Don't think too much. Ang importante ay mailibot namin si Francis at ang kasiyahan nya." Ngumiti din sya at hinalikan ang likod ng palad ko.

"How about Solace?" Bumilis ang tibok ng puso nang marinig ang pangalan na iyon. Ilan taon kong hindi narinig yon.

"Let's not talk about the past" Sabi ko at pinikit ang mga mata. I heard him sigh but I let it go.

"Mama! Where hwave you bween?" Umiiyak na si Francis ang aking naabutan. I rushed to hug him,

"It's late, why are you awake pa?" Mag aalas tres na. Lumabas ako saglit dahil may pinuntahan, wala sa isip ko na baka magising ang isang to