ATLAS "Kaybolmuş Hayatlar Meselesi"

1.BÖLÜM -GÖLGE-

*BİRKAÇ SAAT SONRA*

Salonun ortasında duran, siyah büyük L koltukta uzanıyordum. Bakışlarım kapalı televizyon da iken telefonuma gelen bildirim ile orta sehpanın üstünde ki telefonuma uzandım ve kilit ekranını açıp gelen bildirime baktım. Bildirim bahçeye çıktığımda karşılaştığım ortaokul arkadaşım Arda'dandı. Bahçeye çıktığımda orta okul arkadaşım Arda ile karşılaşmıştık. Oda bu site de oturuyormuş. Hatta bir tek o değil diğer ortaokul arkadaşlarım da burada oturuyorlarmış. Hatta bir şey daha söyleyeyim hepimiz aynı binadayız. D Blok'ta.

Melisa, Açelya, Mehmet, Kumsal ve Esma. Ortaokulu istanbul'da okumuştum ve annemin izmir'e taşınmak istemesiyle liseyi orada okumuştum bu yüzden ayrı kalmıştık. Bir de numaramı değiştirdiğim için iletişimimizi sağlam tutamamıştık. Arda ile ayrılırken herkesin numarasını almış ve kaydetmiştim. O ise beni gruplarına aldı.

SİTE KURULU

Mehmet: Dışarıya çıkalım mı?

Esma: Hiç havam da değilim.

Kumsal: Hazırlanıyorum.

Nereye gidiyoruz?

Arda: Site'nin içinde ki kafeye gidelim.

Melisa: Bilmem farkında mısınız ama 3 hafta sonra dönüm noktamız olan sınav var. Üniversite sınavı.

Mehmet: Atlas, senin okul işi ne oldu? Ne yapacaksın diplomanı alman ve sınav yerinin belirlenmesi için burada ki okullara kayıt olman lazım.

Bilmiyorum pazartesiye kadar araştırır pazartesi kayıt olurum.

Arda: Bizim okula kayıt ol zaten okulun kapanmasına 4 hafta var. Yok ta yazmıyorlar bizde sınava evde çalıştığımız için gitmiyoruz okula sende gitmezsin zaten

Bakarız. Gidiyor muyuz?

Kumsal: Ben hazırlanıyorum.

Esma: 2 dakika bekleyinn.

Mehmet: Çabuk olun

Melisa: Ben gelmiyorum ders çalışacağım.

Arda: Ben iniyorum.

Konuşma ekranından çıkıp yattığım yerden doğruldum. Mutfağa girdikten sonra gözlerim annem ile kesişti. "Ben dışarıya çıkıyorum anne arkadaşlarımla. 1 saate gelirim." Annem, "Ben yatarım anahtarlarını al" dediğinde ben mutfaktan çıkıyordum. Hemen odama çıkıp üstümü değiştirdikten sonra telefonum ile birlikte evden çıkarak asansörün önüne ilerledim.

Asansöre bineceğim sırada arkamdan yürüme sesi işitince omuzumun üstünden arkama döndüm. Fakat binanın kolidoru gayet sakindi ve kimsecikler yoktu. Asansörün açık kapısından içeri girip "0" tuşuna bastım ve saati kontrol ettim. Saat 20.23' tü.

Cafe'den içeri girdiğimiz de camın kenarında boş bir masa görüp diğerlerine döndüğüm de Esma benden önce davrandı. "Şu masa boş oraya geçelim." Masaya oturup siparişleri verdik ve beklerken de gittikleri okul hakkında konuştuk. Hava sıcak olmasına rağmen yağmur başlamıştı. Telefonumdan basıncı kontrol ettiğim de havanın basıncı 1.032 idi. Ve buda hava 40 derece bile olsa yağmur yağacağını gösteriyordu.

Siparişlerimiz geldiğin de sıcak çikolatamı elime alarak bir yudum aldım. "Geçenler de bir oyun satın aldım. İlk başta ucuz olduğu için pekte yüksek birşey beklemiyordum ama oyun gerçekten iyi hepiniz bence alın hep beraber oynayalım." diyen mehmet'e çevirdim gözlerimi. Her ne kadar hepimizden büyük gösterse de oda hala içinde ki çocuğun sesini dinliyor ve asla oyun oynamayı bırakmıyordu.