Rhiana's p.o.v.
*alarm rings
*alarm rings
Hilo kong pinatay ang alarm ko, inaantok pa ko pero kailangan ko nang maghanda. First day ko ngayon.
Binuksan ko ang phone ko para tignan kung anong oras na ba kasi 8:00 am ang klase ko. Nanlaki ang mga mata ko nang 7:30 na, bakit di ko narinig ng maaga yung alarm?!!!!
Nagmadali na ko hindi na ko naligo at nagbihis nalang at nagpabango, wala na kong time mag contact lense kaya nagsalamin nalang ako, wala na rin akong time mag breakfast huhu. I checked myself in the mirror. Inayos ko ang buhok ko saka ako nagmadaling maglakad papuntang subway station, malapit lang ang subway station sa condo ko kaso madaming tao. I'm gonna be late for real!!
Pagkalabas ng train ay nagmadali na ko at tumakbo nalang at saktong di pa nakasara ang gate kaya nakapasok ako. Tumakbo ako ng faculty office para malaman kung anong section ko.
"You're late Ms. Zobel." My surname is hard to pronounce kaya yung unang word nalang ng apilyido ang ginamit nilang basis, ang haba kasi ng apilyido ko e.
"I'm sorry miss, I didn't hear my alarm." Tumango sakin ang homeroom teacher ko at sinundan siya papuntang classroom.
"Good morning class." All the students stood up. Halatang terror ang teacher.
"Good morning miss." Sabay sabay sila na kala mo ay nasa army lang.
"Okay, sitdown. This is your new classmate. Please introduce yourself." Tinignan niya ko at tumango ako at huminga ng malalim.
"Good morning classmates, i'm rhiana zobel de ayala. You can call me just zobel for short. Hope we get along." Ngumiti ako at napuno ng bulungan ang classroom. My english isn't that bad right?
"Okay you may sit beside Mr. Anderson and lets start our homeroom class." Naglakad ako sa dulo. The boy stared at me for a long time and he tilted his head to the side windows and just ignore me?! Wala bang 'nice to meet you' o kaya 'hi' man lang?! Ang gwapo gwapo pero masungit.
"Hello." kumaway ako sa gawi niya at lumingon siya sakin, tumingin siya sa likod and he pointed on himself. seryoso ba sya? E bintana na yung nasa likod niya e. After that he ignored me. ha.
Natapos ang ilang klase at lunch time na din, nagugutom na talaga ako kasi kahit tinapay man lang ay di na ko nakakain dahil sa pagmamadali kaninang umaga. Lumabas ako ng classroom at sobrang crowded ng hallway, may mga nagaaway, nambubully at mga nagkukuwentuhan sa daan. May bigla akong naalala, di ko alam kung saan yung cafeteria!!
Sinubukan kong sundan yung mga ibang students kaso napunta lang ako sa library, napabuntong hininga ako. Sana nag early visit ako nung nag land ako dito sa england! sinubukan kong magtanong kaso di nila ako pinapansin o kinakausap. Naupo ako sa isang bench at nilabas ang phone ko para maglabas ng sama ng loob kay shanti kaso may lumapit saking isang lalaki.
"Hi. is there a problem?" the guy asked nicely. Nanliwanag ang mga mata ko dahil may nagkusang tanungin ako! finally!!
"Uhm.. I dont know where the cafeteria is." napahawak ako sa tenga ko. Nakakahiya naman kasing magtanong kapag gwapo na yung lumapit diba?
"Are you the transfer student?" naupo pa siya sa tabi ko.
"Yes." ngumiti naman ako slight.
"What's your name?" tanong niya.
"I'm Rhiana Zobel De Ayala. I'm just a exchange student here from philippines." tumaas ang kilay na na akala mo ay kakilala ako.
"Really? i'm theo xavi addison, just call me theo. What a small world, taga pinas din ako." huhhhh.
BINABASA MO ANG
To Capture A Heart // On-going
JugendliteraturSteven, a highchool student of harvard highchool a school hearthrob and has a dream to become a engineer like his dad. Because of this he is hard worker who wants to pursue his dreams, until a transfer student came.