To Capture A Heart // On-going

Chapter 3

Rhiana's p.o.v.

Its been a week since nung nagaway kaming parang mga kindergarden at okay na kami. Ang awkward lang kasi dahil dun sa sinabi niyang nag cacare daw siya. After niyang sabihin yun iniwan niya ko dun sa backyard ng school at nagact nalang kami na parang walang nangyari after nun.

Nandito ako ngayon sa eo at sinamahan ako ni steven kunin yung pinagawa kong salamin. Ang nangyari kasi kanina is dapat magpapasama talaga ako kay shanti kaso may plans daw siya together with jessa, e pinilit ko nalang silang dalawang sumama sakin kaso iniwan nila ako kay steven. Dapat pa nga ako nalang pupunta magisa pero sabi niya sasama daw siya.

"How is it?" Tanong sakin nung optometris. Tinanggal ko ang contact lense ko atsaka ko tinry yung salamin. I feel better.

"Thank you so much, its fine." Umalis na din kami bago ko binalik ang contact lense sa mata ko at inilagay sa box yung salamin, pumunta kami sa starbucks at bumili ng kape. Kahit ayun nalang ililibre ko sakanya.

"Sobrang labo ba talaga ng mata mo?" He asked like he was curious about it.

"Yeah, 20/100 na yung mata ko. Hindi na nga luminaw e." Sabi ko.

"Lagi ka kasing nagpophone." Now he sounds like my mom.

"Hindi kaya! I have presbyopia. It usually occurs when you're in mid 40's but i got it when i was 9. Since i got it when i was young maybe bago pa ko mag 30 mabubulag na ko.. which is sad to hear. Swerte ko nalang kapag hindi yun mangyari." Kuwento ko. Sana na nga lang hindi yun mangyari. Ayoko pang mabulag sa ganung edad. Baka hindi ko na makita yung kagwapuhan ni steven, charot.

"You can get an eye transplant, you're rich you can do that." He said sipping on his black tea. Tumawa ako.

"I'd rather got blind instead of going to surgery, you know.. My doctor said i can't make it to surgery. I'm weak, my body itself can't take it, baka mamatay pa kong maaga." Tumaas ang kilay niya. Natahimik kaming dalawa at tinitignan ko lang sa glass window ang mga taong dumadaan habang siya ay tumitingin lang sa paligid habang iniinom ang black tea niya.

Hindi na namin yun pinagusapan at dinala na namin ang kape at saka niya ko hinatid pauwi.

"See you tommorow." Tumaas ang kilay ko, at nagbabye ako. He said 'see you tommorow' for the first time! achievement nayun!!

Masaya kong inilagay ang password ng apartment ko habang nagha hmm. He never said goodbye or see you tomorrow! Ngayon lang! May improvement!

Tinignan ko ang mga pictures na tinake namin kanina habang nasa starbucks kami. Pumili ako kung saan ako satisfied at yun ang inistory ko. Nagulat naman ako nung nakita ko ang story ni steven. Video siya at nandun kami sa eo at tinatry ko ang salamin! Lakas maka stolen shot ah.

rhianazobelayala:

Wow ha

Nagreply ako sa myday niya. Nakita niya kagad yun at nagtatype kagad siya ng reply.

stevenleigh:

Why? I liked it.

Biglang naramdaman kong naginit ang mukha ko. What are you saying steven leigh anderson!!!!

Kinabukasan ay ganun padin kaso may assignment. Moving up assignment siya actually, mag fofourth year na kami. Sana magkaklase padin kami.

Research paper ang gagawin at by group. Since magkatabi kami ni steven ay naassign kaming dalawa kasama si shanti at may isang lalaki at babae ang naka group namin.

"Hi, you're rhiana right?" Inapproach ako nung babae at nakipag kamay naman ako.

"Yes, hope we get along. What's your name?" Tanong ko, di naman kasi ako kumikilala ng mga tao dito kasi di rin naman nila ako pinapansin at inis na inis sila sakin kasi kaibigan ko si steven.