Bloody Shovel

Ev

Saatin gece on bir olduğuna inanamadı.Saatlerdir uyuyor olmalıydı.Ev tamamen karanlığa gömülmüş olsada yoldan geçen araçların farları kısa süreli olarak evi aydınlatıyordu.Gözleri karanlığa alışması için biraz bekledi.Etrafı biraz görebildiğinden emin olduğunda koltuğa dayanarak ayağa kalktı.Kalbinin atışını, kanın damarlardan geçişini sessizlikte hissedebiliyordu.Olması gerektiğinden hızlı attığının farkındaydı.Başı zonkluyordu ve her adımında beynine farklı bir bıçak saplandığından da emin gibiydi.Işık düğmesine yavaş ve emin adımlarla yürümeye başladı.Düğmeye bastığında evin dağınık görüntüsü bir kez daha gözünün önüne geldi.Evin kimin ve neden dağıtıldığını merak ediyordu ama baş ağrısı düşüncelerini engelliyordu.Kızını gömdüğü küreğin hala koltuğun yanında olduğunu farketti.Dün olanları kendisinin yaptığından küreği görünceye kadar emin değildi.Kendisini kontrol edememiş ve adamı öldürünceye kadar dövmüştü.Mutfağa gidip bir asprin almalıydı.Yeniden net görebilmenin rahatlığıyla hızlı ve seri adımlarla mutfağa gitti.Mutfakta dağıtılmıştı ama evin geri kalanı kadar fazla değildi.İçeriyi dağıtan her kimse ne istediğini biliyormuş.Buzdolabının kapağının önüne yemek yerken kullanılan masa çekilmişti ve üstüne de bir sandalye konmuştu.konmuştu. Bryan önce sandalyeyi tuttu ve kolayca kaldırdı.Sandalyeyi kaldırırken masanın üstünden yere bir şey düştü.Eğilip yere bakınca daha önceleri buzdolabına şirin bir çiçek magnetiyle sabitlenmiş olan karısını ve kızını Ulusal Park'a tatile götürdüğü fotoğraf olduğunu gördü.Fotoğraf geçen yaz çekilmişti ve Bryan' ın geçirdiği en güzel yaz olmalıydı.Kızının ilk ve son tatiliydi.Ne kadar da güzel bir kızdı..Ölmeyi hak etmemişti en azından Bryan böyle düşünüyordu.Bunu yapanlar canavar olmalılardı ve bu dünyayı tek bir nefesle daha kirletmeyi hak etmiyorlardı.Fotoğrafı ortasından ikiye katladı ve gömleğinin üst cebine koydu.Buzdolabının kapağını açtı asprini ararken dışarıdan polis sirenlerinin geldiğini duydu.İlk anda sesler çok yakında değildi fakat sesler giderek yakınlaşmıştı.

***

Saat nereyse 22:00 olmuştu ve o televizyonun karşısında pineklemeye başlamıştı bile.Müfettiş o gün çok zor bir gün geçirmişti ve çok da yorulmuştu.Karısının telefonu ona doğru getirdiğini gördüğünde çoktan morali bozulmuştu.Arayan Polis merkezinden biriydi kim olduğunu anlayamamıştı ama söyledikleri gayet netti.Yüzü kızıl boyalı yada görgü tanıklarının ifadesiyle kanlı adam bir evde görülmüştü ve oraya girmek zorundaydı.Karısının yüzündeki endişeli ifadeyi görebiliyordu ve sebebinin daha önce bu saatte çağırıldığı bir görev sırasında vurulmuş olduğu için tahmin etmekte zorlanmadı.Bugünkü darp olayının yaşandığı yere araba ile yarım saat uzaklıktaydı.Karısını öptükten sonra arabasına doğru yürümeye başladı.Çok geç olmadan oraya varmalıydı.

***

Hala yaşadığı olayın travmasını tamamen atlatamamış olsada haberci içgüdüleri ona iyi bir şeyler yakaladığını söylüyordu.Haber metni üzerinde uğraşırken telefonunun titrediğini fark etti.Michael'dan mesaj gelmişti.Telefonuna doğru uzandı ve mesajı okumaya başladı

"Aradığın adamla ilgili bir ihbar geldi, Bu iyiliğimi unutma amirimden saklamanın zor olduğunu biliyorsun.Bana borçlandın adresi gönderiyorum."

Robin iyi haberin bu kadar hızlı geleceğini düşünmemişti.Hızlıca ayakkabılarını giyerek kendini dışarı attı.Sokak karanlıktı ve bu saatte kimse tek başına çıkmak istemezdi.Binanın arkasında duran scooterına kadar yürüdü.Buradan 10 dakika içinde orada olabilirdi.