Her zaman vardır bir engel. Ya da bir sır siciline işlenmiş bir sır...
Ve anlamsız düşünceler bıraktığın yerden başlamak her zaman zordur ya bir adım geriden ya da bir adım ileriden ama bir yerden yetişirsin ve bunu istemelisin ki büyüyebilesin. Zamansız büyüdüm ben ya da hiç büyümedim hala içimde bir yerlerde çocukluk kalmış... Oyuna düşkünlüğüm gülümseyişim...
Bunları yazarken bir anda nefesini hissediyorum ama cesaretim olmuyor arkama dönmeye ya da istemediğim için çünkü böyle mutluyum. Sonra yüzün geliyor aklıma şimdi yazıklarımı okuyorsundur belki de ve gülümsüyorsundur. Eğer okuyorsan beni anla gözümün önünden gitmiyor gülüşün. Gözlerinde kayboluyorum. Seninle konuşmayı çok isterdim ama yapamam çünkü ben korkuyorum ben en çok kaybetmekden korkuyorum bu yüzden yapamıyorum. Ama yine de "merhaba ben İnci" belki adımı unutursun belki de zor hatırlarsın ama yine de olsun aaa son bir şey daha diyeceğim SON bir şey "SENİ SEVİYORUM"
Ve yine hayalin uçup kayboluyor evet yine senin gülüşünle saçma sapan hayallere dalmışım ve yine hayal kırıklığı... Arkama dönüp bakıyorum ve ne kaybolduğum gözlerini ne de gülüşünü bulabiliyorum sadece boşluk... Hiç gerçek olmayacak hayallerle mutlu oluyorum. Yine de hayali bile güzel diye mutlu olabiliyorum.
Umuttur belki beni hayallere sürükleyen... Belki bir gün gerçek olcak umudu ve arkasından gelen keşkeler... Yine de hiç unutmayacağım güzel bir anı... Hiç unutmayacağım çünkü senin üstüne seneler geçecek ve ben yine seni hatırlayıp gülümseyeceğim. Ben böyle de severim...
Hoşçakal Hep böyle kal
