Eski hatıralarla avutuyorum kendimi. Güzel hatıralar hayal gibi...
Bilmem sen hatırlıyor musun? Kütüphanede ikimizde aynı kitabı istediğimizde aynı kitaptan iki tane olduğunu ama diğerinin yüksekde olduğunu söylemişlerdi, ben alırım demiştin de kafama kitapları düşürmüştün ilk başta sert çıkışıp sonra ağlamıştım. Defalarca özür dilemiştin ben de sürekli gülümseyip iyiyim ben demiştim. Oysa canım yandığı için ağlamamıştım sana o kadar çok sert çıkışmıştım ki çok pişman olmuştum. Sonra buz getirmiştin sırf benim için diye kendimi avutup mutlu oluyordum. İşte sen buzu tutarken ben gözlerinde kaybolmuştum hiç acı hissetmiyordum ta ki ders zili çalıncaya kadar bütün büyü bozuldu acele ike çıkıp kitabı unutmuştun. Kafam da koca bir şişle sanki yürek yemişcesine sınıfa bırakmıştım. İçine de ufak bir not bırakmıştım. Biliyor musun sen kitabı kütüphaneneye geri getirdiğinde ben almıştım notum aynı duruyordu üstünde sadece kendince karalamaların vardı. Kitabı geri vermedim her dokunuşum da o günki gözlerini hatırlıyorum... İşte zaman o anı durdumak isterdim. Sen hep benimle kal isterdim.
Sensizlik beni geçmişle yerle bir ediyor ama seni benden alamıyor...
