𓈈 俺 ﹅ The Hole ⋆ Ive

9: Katil

20 Mayıs 2022 (08.16)
Genç kız yüzünde dünyayı kurtarmışçasına bir tebessümle kendini aşağı atarken arkasından gelen çığlığı duymamıştı. Onu birinin izlediğinden haberi yoktu.

Nell duyduğu özrün kime olduğunu veya kızın neden özür dilediğini bilmiyordu ama öğrenecekti. Hemen kızın odasına koştu, yatağın üzerindeki notu aldı ve okumaya başladı.

"Yaptığım şeylerin bir bahanesi olmayacak bunu biliyorum ancak lütfen, size yalvarırım beni affedin. Hayatınızı kararttım ve arkadaşlarınızı öldürdüm, kendimi asla affetmeyeceğim ama siz affedin. Şeytanın kendisini gördüm. Korkunçtu, her şey korkunçtu. Asla görmek istemeyeceğim şeyler gördüm, sizin görmemenizi istedim sadece. Ona yalvardım. Beni bırakması için yalvardım. O eğlence istiyordu ve bunun için her şeyi yapardı, yaptı da. Gerçekten özür dilerim, onun eğlencesine yardım ettim. Bundan sonra huzurlu bir hayat yaşamanızı istiyorum, rahat ve mutlu bir hayat. Ölenleri düşünmediğiniz bir hayat, eminim burada olduklarından daha mutlulardır. Tek istediğim şey mutlu olmanız. Bunu ister misiniz bilmiyorum ama ben de çok mutluyum. Ellerimi zaten kana bulamıştım, son bir cinayet işleyip her şeyi bitireceğim. Size yalvarmaktan başka yapabileceğim hiçbir şey yok lütfen affedin beni. Siz benim her şeyimsiniz. Sizi gerçekten çok seviyorum ve umarım benim gibi biriyle bir daha karşılaşmazsınız."

Nell, elindeki kağıdı göz yaşlarıyla ıslatırken gerçekten yorulduğunu hissetti. Affedemeyecek kadar yorgundu, nefret edemeyecek kadar da yorgundu. Sadece zamanı geriye sarmak istiyordu. Herkesin mutlu ve bir arada olduğu zamana geri gitmek ve her ne hata yaptılarsa onu düzeltmek istiyordu.

Genç kızın yatağına oturdu ve yastıkların üzerinde dizili olan bir sürü peluştan bir tanesini eline alıp ona sıkıca sarıldı.

"Sizin huzur verdiğinizi söylemişti. Umarım bu bir yalan değildir..."

20 Mayıs 2022 (13.28)
Nell, hala yatakta oturmuş peluş ayıcığa sarılıyordu. Alt kattaki kapının açıldığını duyunca daldığı derin düşüncelerden sıyrıldı.

Eline genç kızın yazdığı notu aldı ve hızla alt kata koştu. Diğerleri Nell'i o halde görünce korkmuşlardı ama Nell hiçbir şey söylemelerine izin vermeden notu okumaya başladı.

Notu okumayı bitirdiğinde herkes neler olduğunu anlamaya başlamış ama kimse tam olarak çözememişti.

"O-o o notu kim yazdı?"

Liz'in gözyaşlarıyla dolmuş gözleri korktusunu ele veriyordu. Çünkü katilin kim olduğunu anlamıştı. Bunun gerçek olmasından korkuyordu.

"Düşündüğüm kişi değil. Değil mi?"

"Kimi düşündüğünü bilmiyorum Lion. Ama aklına en son gelecek kişilerden biri."

"Katil, Tina mı?"

"Evet. Katil Tina Wonyoung."

"O ŞEYTAN KENDİNİ ÖLDÜRÜP HER ŞEYDEN KURTULACAĞINI MI SANIYOR?! ONU AFFETMEMİZİ Mİ İSTİYOR?! DELİRMİŞ BU! ŞEYTANI GÖRDÜĞÜNE HİÇBİRİNİZ İNANMIYORSUNUZ, DEĞİL Mİ?!"

"Ben inanıyorum Lion."

"Nell, sen..."

Nell delik hakkındaki her şeyi baştan sona anlattı. Kimse ona inanmamıştı. Ama herkes ona inanmak istiyordu.

Ama Nell sonunda onları inandırmayı başarmıştı. Tina'nın cesedi yoktu. Hiçbir yerde. Ceset kendi kendine kalkıp gidemezdi. Burada garip bir şeyler oluyordu ve hepsi bunun farkına varmıştı.

"Bütün bunların nasıl olduğunu bulmaya çalışmayacak mıyız? Hiçbir şey olmamış gibi mi davranacağız?"

"Ya peşine düştüğümüzde sonumuz diğerleri gibi olursa Beom?"

Soobin haklıydı. Hayatlarına devam etmelilerdi. Eğer etmeyip bir şeyleri kurcalamaya başlarlarsa tekrar kötü şeyler olmaya başlayabilirdi.

Hepsinin vardığı ortak sonuç buydu. Bu olayların hiçbirinin yayılmaması gerektiği. Hepsinin sonu akıl hastanesi olabilirdi veya mezar. Bunun olmaması için her şey aralarında kalmalıydı.