sinner | zm [completed 10/10]

dead end

Üzerime siyah bir bluz, altına da bir etek geçirdikten sonra odadan dışarı çıktım.

Buraya geleli bir ay olmuştu, Zayn'in otelindeydik ve ev gibi bir odada kalıyorduk. Daha doğrusu kalıyordum. Çünkü Zayn'in yüzüme falan baktığı yoktu.

Gittikçe daha kötüye gidiyorduk. Son bir ayda oldukça kilo vermiş ve çökmüştüm.

Bana böyle davranmasını istemiyordum. Yaptığım şeyin farkındaydım ama dayanamıyordum. Daha fazla bu şekilde yapamıyordum.

Bitmiştim.

Beni ayakta tutan tek şey beni tekrar sevme ihtimaliydi, fakat bu da imkansız gibiydi.

Telefonu aldığım günden sonra personellerin de benimle konuşması yasaklanmıştı.

Temizlik, yemeğim, ihtiyaçlarım, her şeyimle bir kadın ilgileniyordu ve bunları yaparken ne bana tek bir kelime ediyor, ne de yüzüme bakıyordu. Yok sayılıyordum, tıpkı herhangi bir eşya gibi.

Bir ay boyunca haftanın neredeyse her günü işe onunla birlikte gittim, ve aslında masasının başında oturup müşterilerinin parasını finanse etmediğini anladım. Adam kaçırma, öldürme, banka hortumlama, uyuşturucu kaçakçılığı, satışı, görmediğim bok kalmamıştı.

Yine de gördüklerim beni ondan soğutmadı.

Zayn hala aynı Zayn'di, yaptığı iş, katil olması, kanunlarla yargılanması gerektiği, işlediği suçlar... Hiçbiriyle ilgilenmiyordum. Yine bana dönse, eskisi gibi olmasakta tekrar beni seveceğini söylese, hepsini unuturdum. Çünkü ben onunla evliydim, yaptığı işle değil. Şimdi anlıyordum ki bana başından beri anlatmaya çalıştığı şey buydu.

Farklı odalarda kalıyorduk, kaldığım yer hemen onun yanındaydı, koridora çıkıp korkuluklara ilerlemiş ve metrelerce aşağıdaki otelin lobisini izlemeye koyulmuştum. İnsanlar oturuyor ve kahve içiyor, yeni gelenler kayıtlarını yaptırıyor, personeller valizleri taşıyor, müşterilere rehberlik ediyorlardı.

Birkaç dakika sonra Zayn gözüme çarpmıştı. Bir kadınla içeriye girmişlerdi ve oldukça yakın olmaları da gözümden kaçmamıştı.

Otelin barına doğru giderken Zayn elini kadının beline yerleştirmişti ve içeri girdiler. Sinirden gözlerim dolarken hızla aşağı indim. İş arkadaşı olduğunu düşünüp kendimi rahatlatmaya çalışıyordum.

Otelin barından içeri girdiğimde gördüğüm manzara beni neredeyse delirtecekti.

Kadın Zayn'in kucağındaydı ve Zayn ellerini kalçalarına yerleştirmişti. Ne yapacağımı bilemezken gözlerimi ondan alamamıştım.

O kadar kötü hissediyordum ki... Ben ona aynısını yaptığımda o da böyle mi hissetmişti? Kafamın iyi olduğunu ve pişmanlığımı bile bile bana neden bunu yapıyordu?

Bardan çıkmış ve koşarak odama gitmiştim. Arkamdan bağıran adamları umurumda değildi.

Bu saatten sonra hiçbir şey umurumda olmayacaktı.

Kapıyı ardımdan kapatıp yere çöktüm ve sakinleşmeye çalıştım. Gördüklerimi sindirebileceğimi sanmıyordum.

Ağladım, saatler geçti ve ben sadece acizliğime ağladım. Beni artık sadece kendisiyle cezalandırmıyordu, beni, başka bir kadınla cezalandırıyordu. Ve bunun sadece benim canımı acıtmak için olmadığı belliydi. Çünkü orada olduğumu bilmiyordu. O kadının kalçalarını kavrarken yaşadığı hazzı herkes fark edebilirdi.

Arkamdaki kapı zorlandığında ondan başkası olmadığını biliyordum. Kapının arkasından kalkmış ve sırtımı dönüp yatağa uzanmıştım. İçeri girip kapıyı kapattı.

Tanrım, hadi, ne yapıyorsan yap ve siktir git.

Yatağın kenarına oturduğunu hissettiğimde sıkıca gözlerimi kapattım. Geberip gitsem yeriydi. Ses çıkarmamaya çalışıyordum ama ağlarken bu pek mümkün değildi. Uyuduğumu sanması ve gitmesi gerekiyordu.

"Nasıl bir hismiş Dawn?"

Cevap vermek yerine gözlerimi sıkmaya devam ettim. "Uyumadığını biliyorum, cevap ver."

Bulanık görüşümle yerimde doğrulup yatak başlığına yaslandım. Boynunda bir çürük, saçı başı dağılmış, kızarmış dudaklar...

Acizdim.

Yüzüne sanki son kez bakıyormuş gibi en ince ayrıntısına kadar inceledim ve birkez daha ezberledim. Bir an olsun gözlerime bakmayı kesmedi. Acı çektiğimi görmek onu tatmin ediyordu.

"Sana bir soru sordum."

Güldüm ve omuz silktim. "Bana bu işkenceyi yapmaya devam edeceksen, öldür beni. Öldür çünkü sen öldürmezsen kendimi öldüreceğim."

"Bunun sana etki etmeyeceğini biliyorum, o yüzden tam şu an sık kafama Zayn. Aksi takdirde bunu kendi kendime yapmaktan çekinmeyeceğim."

"Dawn-"

"Sus. Daha fazla beni aşağılamana katlanamıyorum. Ne hale geldiğimi görmüyor musun? Bir hata yaptım, köpek gibi pişmanım. Beni affet demedim, ama bunlar artık çok fazla. Daha fazla dayanamam anlıyor musun? Yıllardır peşinde sürükleniyorum. Gençliğimi, hayallerimi hepsini sırf senin aşkın için silip attım. Şu halime bak."

Yüzünde gram mimik değişikliği olmamıştı, o kadar durgundu ki beni siklemediğine tamamen emin olmuştum.

"Beni hala seviyor musun Zayn?" diye sormuştum. Çünkü beni ayakta tutan tek şey yıllardır sevgisiydi ve o da yok olduysa daha fazla yaşayamazdım.

Bir cevap vermesini bekledim ama dümdüz suratıyla, hiçbir tepki vermeden odadan çıkıp gitti.

O gece kendime bir şey yapacağımı biliyordu, ona söylemiştim. Sabaha kadar beklemiştim, ama gelmedi. Gelip tek bir kelime etse yapmazdım.

Yapacağım şey için tüm hayatımı gözden geçirmiştim ve geriye baktığımda arkamda yas tutacak kimseyi göremiyordum. Sadece son bir kez annemi görmek isterdim ama ona bile layık görülmüyordum ve buna daha fazla katlanmak istemiyordum. Yoluna girdiğimde dünyamdaki tek arkadaşım, sevgilim, babam, kocam, hepsi oydu. Ve şimdi onun yanında yalnız ölüyordum.

Kurduğumuz hayaller ve hepsinin yıkılışı... Bu yola ne olursa olsun birbirimizi asla bırakmayacağımızın sözüyle çıkmıştık. Fakat şu anda dibe batışımdan zevk alıyordu.

Annem ve babamı özlemiştim, yine de onlara ihtiyacım olduğunda Zayn yanımdaydı, abimi, arkadaşlarımı özlediğimde o vardı. Şimdi onu özlediğimde yanımda kim olacaktı?

Çıkmazdaydım.

Her gün başka kadınlarla olmasına, yüzüme bakmamasına katlanamazdım. Yaşamak için tek sebebim oydu, ve artık o da yoktu. Ne gitmeme izin verecekti, ne de onunla kalmama.

Günahımın bedelini ödemek zorundaydım.

Son sigara paketimi bitirdim. Güneşin doğuşuyla birlikte odamdan bir el ateş sesi geldi ve ben o gün yirmi beşinci yaşıma basarken aynı zamanda hayatıma veda ettim.