Beni sever miydin mesela?O kanlı ellerinle okşar mıydın saçlarımı?
Ah sevgilim,kaç gece kaç sabahtan vazgeçti ben senin gelmeyeceğini bile bile yollarını gözlemekten vazgeçmedim.
Hatıralar,acımasız birer katil gibiydiler.Azrail misali tepeme çöker,beni derin kuyulara hapsederdi.Çıkamazdım içinden,tutsak kalırdım.Fakat uyuşturucudan bir farkı yoktu benim için.Benliğimi tükete tükete seni hatırlarımda yaşatırdım.Zihnimin en güzel köşelerini bize ayırırdım mesela.Acını bile şifa bilir,ağlayarak severdim.
Canın acıdığında kendimden eksiltir,seni tamamlardım.Sarardım cılız ve güçsüz kollarımla bedenini.O gür kirpiklerinden tut,dudağında ki çatlaklara kadar severdim sevgilim.Karanlıkta kaldığında umutlarımı yakar aydınlatırdım etrafını.Bazen düşünürdüm,seni bu denli seven kalbim yokluğuna nasıl dayanıyor diye.
Bazı akşamları sokaklara dökülürdüm.Olur da kokunu alır,özlemimi birazda olsa dindiririm diye.Yürüdükçe yürürdüm.Ne kokun dolardı burnuma ne de gözlerin değerdi gözlerime.Çökerdim soğuk ve eski kaldırımlara.Hasretinle burnumun direği sızlar gözyaşlarım nehir gibi yanaklarımı süslerdi.Rüzgarın keskin soğuğu bir bıçak gibi tenimi keserdi.Yanımda olsan belki sarardın kollarını sımsıkı.Olsun ya,sarıp sarmalamasan bile hemen köşemde olsan yeterdi benim için.Sessizliğine bile su gibi muhtaçtım.
Cemal Süreyya ne demişti,özlemek ölmekten sadece iki harf fazladır.Bedenim işte o incecik çizgide sallanıyordu.Bir adım ilerisi sonsuz ebediyet bir adım gerisi azaptı.Yaralarım sensiz iyileşmiyordu artık.Giderek büyüyor,sensiz geçen her gün acısı artıyordu.
Beni sever miydin mesela?O kanlı ellerinle okşar mıydın saçlarımı?
Ah sevgilim,kaç gece kaç sabahtan vazgeçti ben senin gelmeyeceğini bile bile yollarını gözlemekten vazgeçmedim.
*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
