Το ξέρω ότι έχω να ανεβάσω στο συγκεκριμένο μπλογκ εννιά μήνες, αλλά δεν είναι εύκολο όταν τελειώνεις το σχολείο και μπαίνεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τον περασμένο Δεκέμβριο κιόλας έδωσα το πρώτο πτυχίο στα ιαπωνικά, το λεγόμενο N5. Ισως γράψω κάποια στιγμή για την εκμάθηση της γλώσσας ή τους βασικούς γραμματικούς κανόνες.
Ο όρος わらしべ (ουαράσιμπε) αναφέρεται στα ξεραμένα κοτσάνια ρυζιού για τα οποία υπάρχει ένας συγκεκριμένος θρύλος, που λέγεται ότι γράφτηκε γύρω στο 794 με 1185 μΧ.
Κάποτε, στην επαρχία Μούσασι εκεί που έμελλε να γεννηθεί το Τόκιο, ζούσε ένας πάμφτωχος νεαρός άντρας ονόματι Νταϊέτσου. Από παιδί ήταν ορφανός και το μόνο που ήξερε στην σύντομη ζωή του, ήταν να δουλεύει σκληρά και ασταμάτητα. Το μόνο που είχε στην κατοχή του ήταν τα ρούχα που φορούσε, ενώ περιπλανιόταν από χωριό σε χωριό ζητώντας ό,τι δουλειά ήταν διαθέσιμη. Ο κόσμος τότε ήταν φτωχός οπότε η αμοιβή του Νταϊέτσου ήταν συνήθως μια χούφτα λαχανικά ή λίγο ρύζι στο κύπελλο. Παρ'όλα αυτά, ο νεαρός δεν γκρίνιαξε ποτέ για την κοπιώδη ζωή του.
Ένα βράδυ, ξεθεωμένος, έφτασε σε έναν παλιό ναό της θεάς Κάνον και αποφάσισε να κοιμηθεί εκεί. Ξάπλωσε κάτω από το σκονισμένο άγαλμα της θεάς και προσευχήθηκε. «Κάθε μέρα δουλεύω τόσο σκληρά. Δεν έχω σπίτι. Ευχαριστώ που με αφήνεις να κοιμηθώ εδώ, Δέσποινα Κυρία! Εύχομαι να με βοηθήσεις να βρω δουλειά και για αύριο!»
ESTÁS LEYENDO
Japan lovers from Greece
De TodoΜπλογκ, βιβλίο ή όπως θέλετε πείτε το για την πολυαγαπημένη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου! Από παλιούς μύθους μέχρι παραδώσεις, κι από γλώσσα μέχρι σύγχρονη κουλτούρα. Όλα αυτά αφιερωμένα στην Ιαπωνία! Φυσικά δεν το κάνω σε στιλ διαφήμισης ότι «δες πο...