Power - T.M.R

•13• Şahın Veziri

Koltuğa iyice yaslandım ve sırtımı rahat bir pozisyona getirdim. Tom bir köşede ölümyiyenler ile beraber salonu kesiyor, birilerini işaret ediyor ve onlarla konuşmak için birilerini yolluyordu.

Yeni katiller yaratıyor ama bunu kimse bilmiyor.
Kimse olası kargaşayı düşünmüyor, geleceklerini düşünmüyor.
Ya da düşünmek istemiyor?

Sahi, İnsanlar ne istiyor?
İnsanlar güvenmek istiyor, insanlar aşk istiyor.
İnsanlar ağlamak, gülmek, korkmak istiyor. Bense güç İstiyorum ve bu güç sensen Tom Marvolo Riddle o zaman sen olurum.

Alkolün verdiği etkiyle beynim uyuşmuştu. Nadiren alkol tükedirdim bu yüzden kendimi ayık hissedemiyordum. Sarhoş olmayı istemezdim, hiç olmamıştım ama yinede istemezdim. Savunmasız kalmaktan nefret ediyordum.

Savunmasız kalmak demek, kendime karşı güvenimin olmaması demekti.

Güven her şeydi. Sadakat her şeydi.

Gözlerimi tekrar onlara diktim, herkes birbirinin kuyusunu kazma derdindeydi, biri düşerse diğerleri yükseliyordu ve ben böyle bir sistemde bir günde yükselmiştim. İşin kötü yanıysa aramın kimseyle iyi olmamasıydı.

Herkes beni yok etmek için uğraşacaktı, böyle bir durumda Cedrella gibi bir ölümyiyen işime gelirdi. Yalnız olmazsam psikolojik olarak bana çok yaklaşacaklarını sanmıyordum.

"Cedrella." Dedim aniden. Yanımda ki kız gülümseyerek bana döndüğünde aynı samimiyetle karşılık verdim.
Biraz oyundan kimse zarar görmezdi.

"Konuşabilir miyiz? Yalnız." Dedim etrafı incelerken. Başını hafifçe çevirdi ve anlamazca gülümsedi. Sorun olmadığını belli etmek için ayağa kalktım ve elimi uzattım.

Benimle ayağa kalkarken gözünün çok kısa bir saniye yan tarafa kaydığını gördüm... Saçımı kulağımın arkasına atarken baktığı yere baktım.  Gördüğüm şey adımımın çok kısa bir an duraksamasına neden oldu.

Tom Marvolo Riddle.

Neden onunla bakışma gereğinde bulunmuştu? Tom ve ölümyiyenler salonun en karanlık köşesinde oturuyordu, oraya gözünün bilerek çarpması imkansızdı. Öyle olmasa bile Cedrella Ölümyiyenleri oldu olası sevmezdi ve katil olmanın saçma olduğunu söylerdi. Onlardan olabildiğince uzak dururdu, bu yüzden onu dahil etmek istememiştim en başta.
Ancak şu an düşüncelerim değişmişti, çünkü Tom hayatımda gördüğüm en kusurusuz planı yapmış olabilirdi...

Göz ucuyla baktğımda Abraxas Cedrella'ya bakıp gülümsediğini gördüm. Tom ise hala bize bakıyordu.

Tom en başından beri, en ve en başından beri beni yanında istiyor olabilir miydi? Bu yüzden beni manipüle edip beni yanına almış olabilir miydi? Bilerek damarıma basmış, bilerek günlüğünü almamı sağlamış ve hatta bilerek Cedrella ile arkadaş olmamı sağlamış olabilir miydi? O kadar zeki olabilir miydi?
Zoru oynayıp beni kendine bağlamış ve beni köle haline getirmiş olabilir miydi?

Nasıl anlamazdım? Etrafımda olan biteni ufak bir bakışla anlayacak kadar aptal biri olmamalıydım...

Sessiz bir köşeye geldiğimizde ağzımı açtım, ağzımı açarken amacım bu planı ona sormaktı. Nasıl beni bunca zaman parmağında oynattığını sormaktı ama yapmadım.

"Sana bir şey sormak istiyorum Cedrella..." Dedim onun yerine. "Ama benden nefret edebilirsin." Diye ekledim.

Plana planla karşılık verirdim o hâlde bende. Tom beni iki yıldır hatta belki de daha uzun süredir parmağında oynatıyor olabilirdi ancak bende devam ettirebilirdim.