Power - T.M.R

•22• Haset ve Merak

Oldukça hastayım bu yüzden bölüm yazmaya halim yoktu ve bölüm oldukça kısa, ayrıca geçiş bölümü niteliğinde lütfen kızmayın, telafi edeceğim...

İyi okumalar<3
*

24 Haziran, hogwarts, 3. Görev, 7. Yıl

Labirente giren Tom'a baktım. Spiker, asası sayesinde sesini herkese duyuyor ve yarışmacıların neler yaptığını anlatıyordu.

Kalbim ağzımda atıyordu çünkü bu görev diğerlerine göre çok daha ölümcüldü.

Yerime oturdum ve gözlerimi ovuşturdum, onun o yerden çıkmasına oldukça fazla zaman vardı.

Labirentte bulunan yollar sürekli değişiyordu. Ayrıca içinde ölümcül tuzaklar vardı, Tom belki ölmezdi ama yinede çizik almadan kurtulamazdı. Üstelik mezuniyete sadece 6 gün varken...

Stresle tırnaklarımla oynadım, endişeliydim.

"MacMillan." Dedi uzaktan bir ses.  Başımı kaldırdım ve ses baktım, tanımadığım bir çocuktu.

Duymamazlıktan geldim.

Ancak zihin bariyerlerimin aşılmaya çalışıldığını hissetmemle tekrar gözlerimi az önce ki çocuğa çevirdim.

Sırtını korkuluklara yaslamış bana bakıyordu. Başımı labirente çevirdim, daha çok vardı.
Ne olduğunu öğrenip gelebilirdim...

"Nereye gidiyorsun?" Dedi Abraxas.

"Geliyorum şimdi."

"Tom çıktığında seni görmezse sinirlenir."

"O kendi dışında kimseyi umursamaz, hala anlamıyor musun?" Dedim ona dönerken.

Sustu çünkü haklıydım.

Onunla olan yakınlığım dedikodulara sebebiyet veriyordu bunun farkındaydım. Tom Riddle ile bu 4 yıldır tanışıyordum ve onunla çoğu kişiden daha fazla zaman geçiriyordum. Bu da kıskanç kızların dikkatini çekiyordu, daha klişe bir senaryo olamazdı.

Bunun sadece 2 yılını hatırlıyordum.

Bir kaç gün sonra mezun olduğumuzda ne olacak bilmiyordum.

Ancak yinede onun yanındayken mutluydum...

Aramızda nadiren güzel anlar gelişiyordu, nadiren gülümsüyor, nadiren tebrik ediyor ve nadiren onu yanımda hissediyordum.

Ama ona karşı içimde oluşan şeylere de engel olmam mümkün olmuyordu.
Evet, o kendi dışında hiç kimseyi düşünmezdi belki.
Ancak o bana değer veriyordu ve ben bunu biliyordum. Sözlü veya kanıtlı bir delilim yoktu elbette ama yine de hissediyordum.
Bilmiyorum, belki de benim her şeyime sahip olduğu için ona yakın hissediyordum.

Belki de bu sadece basit bir manipülasyondu.

Korkuluklara yaslanan çocuğa yaklaştım.

Sessizce aşağı indiğinde onu takip ettim.

Çocuğu takip ettim, beni labirentin girişine kadar getirdi. Son Görevi izlemek için gelen kişilerin hepsi bize bakıyordu.

Dippet ve Dumbledore bir şeyin önünde duruyor öylece yere bakıyordu.

Kaşlarımı çatarak baktıkları yere giderken onu gördüm.
Tom Marvolo Riddle'ı.

Ellerim hızla ağzıma gitti, kafasından kanlar akıyordu.
Nefes almıyordu.

Ölmüştü.

Şok içinde yere düştüm. Dumbledore'un omzumu tuttuğunu hissetmemle ona döndüm.
"Herkes hak ettiğini yaşar Rachel. Onun için üzülme, kendin için üzül. Onun için kıydığın canlara üzül."