Açlıkla tokluk arasında sıkışmış ruhum
Bir yanı kimsesizlik kokup bir yanı kuru kalabalık
Tut elimden umut veren mavi gökyüzü
Öyle bir çek ki kendine
Bir yıldız olup karışayım içine
Gerçek kendimi bulayım senle
Kendi ışığından kat biraz şu soluk yüzüme
Biraz senin rengin bulaşsın hissizliğime
Tüm sargılı dünler kalsın bir bir ardımda
Karışsın bensizlik kokan karanlığa
Korkma al beni yanına
Ruhum bu kadar can atıyorken sana...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sessiz mod
PoetryHavada güzel bir yağmur kokusu, Ve sessiz moddan çıkamayan şehrim. Dök artık gözlerinin ardındaki hüznü. Bırak rüzgar her yerde adını fısıldasın.
