'အဖိုးရဲ့အခြေအနေ ဘယ်လိုရှိလဲဒေါက်တာ'
မေးသာမေးလိုက်ရပေမဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာလှဲနေတဲ့ အဖိုးအိုရဲ့ဖျော့တော့တော့ အနေအထားကို မိသားစုဝင်အားလုံး ဝမ်းနည်းစွာ ကြည့်နေမိသည်...။
'စိတ်ကိုကြိုပြီးပြင်ဆင်ထားပါလို့ပဲ
ကျွန်တော်ပြောချင်ပါတယ်'
တစ်မိသားစုလုံးက သူ့ကိုဆွဲထားနေပေမဲ့
အဖိုးအိုကတော့ အရာအားလုံးကိုလွှတ်ချထားလိုက်ပုံပင်..။
သူကစောင့်နေမှာလေ..သူနဲ့တွေ့ရတော့မယ်မလား...။
အားမရှိတော့တဲ့ လက်အစုံနဲ့ ကုတင်ဘေးကစားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ ဒိုင်ယာရီစာအုပ်လေးကိုလှမ်းယူရင်း တာတာမြည်လေးကို
တိုးဖျော့ဖျော့လေသံနဲ့ ခေါ်လိုက်တော့
တလှုပ်လှုပ်နဲ့ ကုတင်ဘေးကိုပြေးသွားသည်...။
'ဒီစာမျက်နှာပြီးလို့ နောက်တစ်မျက်နှာဆို
ဒိုင်ယာရီလေးဇာတ်သိမ်းပြီ သားငယ်လေး'
တိုးညှင်းနေတဲ့လေသံတို့နဲ့ ခပ်ပြုံးပြုံးပြောလာတဲ့ အဖိုးကို ကလေးငယ်ကဖတ်ကာငိုနေတော့ ကြည့်နေရတဲ့သူတွေအဖို့ ဖြေဆည်စရာကို မရှိနိုင်တော့။
'အဖိုးက အပြီးထိဖတ်ပြပေးသွားမယ်နော်
သားလေး'
'ဖိုးဖိုးကြီးက ဒီစာအုပ်ပြီးသွားရင်အဝေးကြီးကိုထွက်သွားမှာလား..ဒါဆိုသားမဖတ်တော့
ဘူးလေနော်။ဖိုးဖိုးကြီး ဒီတိုင်းဆက်ပြီးရှိနေပေးပါအုံး'
ကလေးငယ်ဟာလဲ ခံစားတတ်တာပဲ..။
'ကလေးရယ်...မငိုပါနဲ့ကွယ်
ကဲ..ဒီစာမျက်နှာလေး စလိုက်ကြမယ်နော်'
"Larkspurပန်းလေးကပြောတယ်
ငါကမင်းကိုအမြဲကာကွယ်ပေးမှာပါတဲ့....
မင်းရှိတဲ့ရပ်ဝန်းဟာ ငါ့အတွက်အမြဲလုံချုံပြီး
မင်းမရှိတဲ့ရပ်ဝန်းဟာတော့ဖြင့် ငါ့အတွက်အန္တရာယ်သိပ်များလွန်းပါတယ် အချစ်ရယ်"
........................................................................
'ဂျေး!!အန်တီဂျေး..ဘယ်လိုနေသေးလဲဟင်
သက်သာရဲ့လား'
'သက်သာတယ်လို့တော့ပြောတာပဲသားရယ်
ခေါင်းတွေတအားထိုးကိုက်လာတယ်ဆိုပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်လူးလိမ့်ငိုနေတာ
အခုတော့ အချဉ်ထုပ်တွေစားနေတယ်
အခန်းထဲမှာရှိတယ်သား သွားလိုက်အုံး'
