Keyifli okumalarrr....
Gerçekten tam şu an ölmeyi diledim. Koca bir siktir!
Gelen sesle Yarkın'ı ittirdim ve kollarından kurtulup telaşla sesin geldiği kişiye baktım. Elim ayağım birbirine girmişti.
Öfkeden deli gibi, her an üzerimize atlayacak gibi olan Barkın'a baktım.
Bunun bu saatte evde ne işi vardı!
"Barkın?" dedim kısık çıkan sesimle.
Boynunu kütletti. Bana sabır dilercesine bakıyordu. "Siz burada ne bok yiyorsunuz lan!" diye tekrar bağırdığında korkudan ölebilirdim.
Yarkın'da bir mimik oynamıyordu. Öylece bakıyordu abime.
"Ne bağırıyorsun lan? Büyütme. Alt tarafı sarılıyorduk. Yiyen yok kardeşini." dediğinde gözlerim kocaman olmuştu. Abime yaptığı bu rahat açıklaması belki onun için problem değildi ama benim için hayati bir meseleydi adeta. Barkın beni öldürmese de öldürmekten beter ederdi herhalde.
Barkın ikimize de kısa bir bakış attı. Yanıma gelip kolunu omzuma doladı. Sonra evin kapısı açıp beni önden içeriye soktu.
Ağzımı açıp tek kelime edemiyordum. Zaten ne diyecektim ki!
Abi ben komşumuza aşık oldum sanırım ve sarılıyorduk mu diyecektim?
Ben kapının önünden çekilmezken onlara baktım. Barkın beni umursamadan Yarkın'a baktı.
Yarkın ise beni izliyordu. "Düzgün davran lan ona!" diye sinirle bağırdığında yerimden sıçradım. Yarkın'a dudaklarımı oynatarak "Lütfen uzatma." dedim. Çünkü büyütürse, Barkın bana daha büyük patlayacaktı.
Gerçi bu daha patlamamış haliydi. Yarkın dediğim şeyi idrak etmiş olacak ki birkaç adım geriye ilerledi. Arkasını dönüp gidecekken Barkın cümlelerini ekledi.
"Seni bir daha kız kardeşimin yanında görürsem çok kötü olur. Sakın ona yaklaşma!"
Ve kapıyı çok sert bir şekilde kapattı. Korku dolu gözlerle ona bakıyordum. "Hayırdır! Neden sesini çıkarmıyorsun! Ne oldu dilini mi yuttun Kayla!" diye bağırdığınde geri geri gitmeye başladım. Aklımı alacaktı.
"Abi sen çok yanlış anladın!" dedim güçsüz sesimle. Sinirinden kahkaha attı. "Tabi ben yanlış anladım. Haklısın. O piç kardeşimizi yiyor gözümüzün önünde. Kim bilir ben gelmesem neler olacaktı? Seni nasıl kandırdı o?" dediğinde duraksadım öylece.
Abime Yarkın'a olan hislerimi anlatsam, içimdekileri anlatsam inanmazdı bile. Hatta inanmayı geçin, dinlemezdi. O anlamazdı bunlardan.
"Abi saçmalamayı kes lütfen. Beni rencide ettin resmen onun karşısında." dediğimde daha da güldü.
"Seni şu duvara gömerim Kayla. Benim sinirlerimi bozma! Kendinden kaç yaş büyük birine ne bu duygu beslemesi! Aptal mısın lan sen!"
Anlamıyordu işte.
En iyisi konuyu kapatmak. Beni ittirmeyeceğini ve sinirinin de yatışacağını umarak kollarımı sardım bedenine. "Özür dilerim abiciğim." diye mırıldandığımda biraz duraksa da kollarının arasında aldı beni.
"Bir daha görmeyeceğim." dedi. Çoktan siniri geçmiş gibiydi.
Yani görmediği zamanlarda sarılabilirdim Yarkın'a değil mi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DİP
ChickLit"Daha dün tanıdığın bir kıza bu kadar yükselmen normal mi?" dedim gözlerinin içine içine bakarak. Ve o cümleyi kurdu. Yerimden adeta sarsacak şekilde. "Seni daha dün tanıdığımı mı düşünüyorsun?"
