background || ayber

23

selaam

@mintiibean

bölüme geçmeden önce,en flop kalan kurgum olduğu için yazasım asla gelmiyor ve bu yüzden final bölümünü daha yakın bi zamanda yazıcam,çok uğraşıyorum bunu yazabilmek için ama emeğimin karşılığını diğer kurgularımdan aldığım gibi alamıyorum,ne beklediğim kadar yorum geliyor ne de beklediğim kadar etkileşim lütfen hayalet okuyucu olmayın,şuana kadar yorum ve etkileşim verenlere çok teşekkür ederim:)

iyi okumalarr

🐝

"söylesene berk,yalnız değil miyim ben?" aybike sinirle ayağa kalkmıştı "söyle yalnızsın de ya de" tüm bunları söylerken berk'i ittirip duruyodu

en sonunda berk dayanamadı,aybike'yi susturmak için dudağına hızlıca yapıştı aybike sinirli olduğundan karşılık vermemişti ama kendini çok zorlamıştı,aybike berk'i ittirdi "yapma,istemiyorum zaaflarımı kullanma"

berk gözlerini peki der gibi kırptı,"yalnız falan değilsin,sadece yanlışsın" aybike'nin çenesini tuttu "herkesi çevrenden uzaklaştırıp sonra da yalnızım diyemezsin güzelim,yanlış işte beni uzaklaştırman ötekileştirmen,oğulcan'a kötü davranman"

aybike işaret parmağının ucuyla berk'in göğsüne vurarak konuşmaya başladı,"yanlışsa yanlış,ben buyum anladın mı? senin karşında 18 yaşında insanların mutluluğu için yaşayan aybike eren yok berk,bunu bana en iyi öğreten sensin"

"ne düşündüysem onu söylüyorum,ne yapmak istiyosam onu yapıyorum" derin bi nefes aldı,"ve ben kızımıda bu senin beğenmediğin yanlışlara göre yetiştiricem, ki babası gibi bi adamdan çocuk yapıp çocuğu için lise zorbasıyla yaşamak ve onunla oynamak zorunda kalmasın"

aybike cümlesini bitirdiğinde berk kalbinin kırıldığını hissetmişti,ama aybike haklıydı

"ben seni affetmiş olabilirim berk,ama hatalarını affetmedim hala içimde kanıyolar kimse bastıramıyor" devam etti "evet dün gece seni kırdım özür dilerim,ama ben böyleyim anladın mı senin üzülüp üzülmemen için yaşamıyorum"

o an aybike'nin telefonu öttü,mesaj gelmişti

aybike telefonu eline aldı ve mesaja bakıp telefonu arka cebine koydu

berk'in gözü aybike'nin normalde asla yapmayacağı harekete,yani telefonu arka cebine koymasına takılmıştı ama önemsemedi aybike'nin söylediklerine cevap vermeye başladı

"ben seni anlamıyorum mu sanıyorsun,beni kırman inan umrumda bile değil aybike,sadece ciddileşelim istiyorum sürekli kavga ediyoruz sürekli hata yapıyoruz ben senin yalnız olmanı geceleri yatağın içinde sessizce ağlamanı istemiyorum gitmek falanda istemiyorum seni istiyorum mutlu olmanı istiyorum" aybike ironik şekilde güldü,"mutlu? o bu saatten sonra biraz zor berk"

"yapma aybike böyle" berk elini ada tezgahın üzerine koydu "çıkar o zaman hayatından kim seni mutsuz ediyorsa,eğer bende ediyorsam benide çıkar tamam mı"

aybike oflayıp tezgaha yaslandı ve gözlerini kapadı,"sadece zamana ihtiyacım var kimse beni mutsuz etmiyor ki,kendimi mutsuz ediyorum"

"daha ne kadar zaman aybike yine mi gideyim yine mi yalnız kalıcaksın yine mi tolga gibi biriyle çocuğumuzu büyütmeye çalışacaksın?"