<ទឺងៗ....>សម្លេងចុចកណ្តឹងបន្លើឡើងនៅមុខបន្ទប់ខុនដូមួយដែលជាហេតុធ្វើឪ្យរាងតូចត្រឡឹងដែលនៅខាងក្នុងបន្ទប់នោះត្រូវបង្វែអារម្មណ៍ពីបញ្ចក់ទូរទស្ស៍សម្លឹងទៅកាន់ទ្វាវិញ
<អ្នកណាមករកអីនឹង?>សម្លេងស្រួចស្រឹបដ៏មានទឹកដមបង្ហើបចេញពីបបូរមាត់តូច ទាំងចងចញ្ចើមចូលគ្នាព្រោះគេមករស់នៅទីនេះជិតពីរឆ្នាំទៅហើយមិនដែលមានអ្នកណាមករកគេឡើយ តែគេក៏សម្រេចចិត្តក្រោកឈរដើរទៅបើកទ្វាព្រោះចង់ដឹងថាជាអ្នកណា
<ក្រាក....ល...លោក...>ទ្វាត្រូវបានបើកឡើងដោយដៃតូច បង្ហាញឪ្យឃើញបុរសមាឌមាំម្នាក់នៅឈរមុខបន្ទប់របស់គេ តែរាងតូចក៏ត្រូវបើកភ្នែកឡើងធំៗទាំងក្រហមងាំងហាក់ដូចជារកយំ ហើយក៏ស្រវេស្រវ៉ាទាញទ្វាបិទវិញ
<ជីមីន...កុំបិទ និយាយជាមួយបងសិន>សូហ្គានិយាយទាំងដៃព្យាយាមទប់ទ្វាកុំឪ្យរាងតូចបិទបាន
<តែខ្ញុំគ្មាន ឆាប់ចេញទៅ>ជីមីន តបទៅវិញទាំងទឹកភ្នែកហូរចុះមក គេព្យាយាមមិនយំតែណាស់តែអាទឹកភ្នែកចង្រៃនេះវានៅតែស្រក់ចុះមក គ្រាន់តែឃើញមុខប្រុសម្នាក់នេះភ្លាមធ្វើឪ្យអតីតកាលដ៏សែនឈឺចាប់ត្រឡប់មកក្នុងខួរក្បាលគេម្តងទៀត ទាំងដែលគេខំគេចមកបំភ្លេចវាចោលទៅហើយ
<ជីមីន បងសុំទោស >រាងក្រាស់រុញទ្វាចូលមកខាងក្នុងបានសម្រេច រួចស្ទុះទៅអោបរាងតូចនឹងពោលពាក្យសុំទោសទាំងភ្នែកចាប់ផ្តើមក្រហម
<ចេញពីខ្ញុំ>រាងតូចប្រលេសដៃគេចេញហើយដកខ្លួនឆ្ងាយពីរាងក្រាស់ បែរមកសម្លឹងមុខសូហ្គាទាំងទឹកភ្នែកជោគថ្ពាល់
<មីន...បងសុំទោស...សុំទោសគ្រប់យ៉ាង យើងត្រូវគ្នាវិញទៅណា៎>សូហ្គា ចាប់ដៃជីមីនទាំងសងខាងយកមកក្រសោបជាប់ ទាំងទឹកភ្នែកចាប់ផ្តើមហូរមកតិចៗ
<ទេ>រាងតូចថាហើយក៏ក្រវាសដៃរាងក្រាស់ចេញតែគេកាន់ជាប់មិនប្រលែងសោះ
<ហេតុអីទៅ?បងសន្យា បងឈប់ធ្វើបែបនឹងទៀតហើយ>សូហ្គា ក្រសោបដៃរាងតូចយ៉ាងណែន ទឹកភ្នែកហូរមកការមកកាន់តែខ្លាំងពេលរាងតូចបដិសេធ
