ghost'minsung✓

1

"Sanırım bu bir veda, bu köyü özleyeceğim" Jisung nehir kıyısında otururken, son dört aydır onu eğlendirmeyi başaran küçük köye bakarak kendi kendine iç çekti.

Ancak sıkılması kaçınılmazdı ve tekrar yer değiştirmekten korkuyordu ama (ironik bir şekilde) can sıkıntısından ölmek istemediği sürece başka seçeneği yoktu.

Daha ne kadar böyle yaşayacağım? diye çocuk kendi kendine merak etti. Hayatının geri kalanında dünyayı dolaşır mıydı? Bir gün gidecek bi' yerden kaçar mıydı?

Jisung kendini yerden itti, vücudunu gererken bir inilti çıkardı, gitme zamanı gelmişti.

Tam o sırada arkasında bir hışırtı duydu. Arkasına döndü, kim olabilir? Kimse nehir kıyısına gelmezdi.

Jisung, kendisine doğru yürüyen bir figür fark eder ama kim olduğunu bulamamış gibi görünüyordu. Bu eski ve küçük köye gelmek isteyecek kimseyi tanımadığı için yabancı yüz Jisung'un kafasını karıştırmıştı.

Figür yaklaştıkça, Jisung sonunda adamın yüzüne net bir şekilde baktı. Nehir kıyısına doğru yürüyen adama bakarken midesinin bulandığını hissettiğine yemin etti. Jisung dünyanın her yerinden birçok insan görmüştü ama onun gibi birini hiç görmemişti.

Rüzgar esiyordu ve saçları hafifçe dalgalanıyordu ve küçük saç tutamları yüzünü kaplıyordu. Neredeyse bir reklam gibiydi. Jisung ağzı biraz açık kalarak, tanımadığı adama bakmaya devam etti.

Adamın görünüşünde nefes almak için zaman ayırdı. Kalın kaşlarından sivri burnuna kadar. Kot pantolonla sade siyah bir gömlek giyiyordu. 'Tanrım, bir insan bu kıyafetler içinde nasıl bu kadar güzel görünebilir?' Jisung inkar edercesine başını sallayarak kendi kendine düşündü.

Çocuk nihayet nehir kıyısına doğru yürüdü ve Jisung'un tam önünde durdu, küçük bir gülümsemeyle Jisung'un var olmayan kalbinin atmasını sağladı. Jisung kaşlarını çattı, 'o deli mi? Neden kendi kendine gülümsüyor?'

Jisung başka bir şey düşünemeden adam ağzını açarak Jisung'un beklemediği bir şey söyledi.

"Merhaba, tanıştığıma memnun oldum! Ben Lee Minho."