Çok, çok fazla. Çok fazla dayanamıyorum. Ben, ben sürekli onları bu halde görmeye dayanamıyorum. Lavabo bahanesiyle sürekli kaçıyorum ama yetmiyor. Sürekli birbirlerine gülümsüyorlar, sürekli yan yanalar. Ben anlamıyorum beni görmüyorlar mı? Ben hemen yanlarındayım oysaki, Taehyung ve Jungkook birbirine utangaçca gülümserken beni görmüyorlar mı?
Taehyung Jungkook'a dans hareketlerini gösterirken, onunla ilgilenirken öylece onları izleyen beni hissetmiyorlar mı? Oysaki ikisi de beni çok sever. Taehyung, Taehyung hep bana gözlerimde dünyayı gördüğü söylerdi. Hayatının benden ibaret olduğunu söylerdi, beni hep Jungkook'dan kıskanırdı. Tatlı bir rekabet vardı ikisinin arasında önceden. Hep yakınlardı evet ama birbirlerinin gözlerine parlayan galaksiler ardından bakacak kadar yakınlar mıydı? Her fırsatta dip dibe olacak, birbirlerinin kokusunu övecek kadar yakınlar mıydı?
Peki ben, günlerdir her gece Taehyung'u yalnız başıma bekleyen ben? Alkol koktuğum için şikayet eden Taehyung şimdi Jungkook'un kokusunda mı buluyor huzuru, her gece bana sarılan ve kokumda huzur bulan adam şimdi başkalarına sarılıyor.
O başkası benim kardeşim dediğim adam.
Canım yanıyor, görünmez gibi hissediyorum. Sanki çoktan ölmüşüm, sanki tanrı benim dualarımı kabul etmiş ve onlar ben öldükten sonra çok mutlular.
O kadar mutlular ki huzuru birbirlerinde bulmuşlar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
violet | taejin
FanfictionKim Seokjin intihar ettikten sonra nehrin kenarına vuran günlüğü buldular cesediyle beraber. Günlük de bulanmıştı kana tıpkı güzel beden gibi. Diğerlerinin çığlığı ve haykırışları arasında açtılar günlüğü, okudular içini. Oysaki insanın özeli okunma...
