Çok kötüyüm.
Bu sefer ağrılar ve acılar yüzünden değil kötü oluşum. Kalbim acıyor, o kadar acıyor ki ağrılarımı unuttum. Taehyung artık benimle konuşmuyor bile, o kadar mesafeli davranıyor ki bana kafayı yiyeceğim. Bütün gün yalnızca Jungkook'la konuşuyor, eskiden bana yaptığı şakaları ona yapıyor. Jungkook'un gözlerine parıldayan gözleriyle bakıyor.
Neden bana değil de ona gülümsüyor? Neden o kare gülümsemesini sadece Jungkook'la konuşurken sunuyor. Benimle konuşurken hep surat asıyor, sanki bir an önce yanımdan ayrılmak istiyormuş gibi davranıyor.
Bu kadar kolay mı bıktı benden? Oysaki ben geceleri acıdan titrerken, yediğim yemekleri kusarken hep onu istiyorum yanımda. Bana sarılsın, son günlerimde beni ne kadar sevdiğini söylesin istiyorum. Neden beni sevmiyor, neden bu kadar soğuk hissettiriyor?
Akşamları da yalnızım artık. En azından birlikte yemek yapar ve oyun oynardık önceden. Şimdi akşamları Jungkook'la spora gidiyorlar. Taehyung spor yapmayı sevmez ki, anlamıyorum. Hiç bir şeyi anlamıyorum. Tek bildiğim şey daha fazla dayanamadığım, çok üşüyorum.
Oysaki fanlarımıza açacaktık ilişkimizi, bir sonraki konserimizde herkese söyleyecektik.
Neden bir anda değişti? Eve gelmiyor, yüzüme bakmıyor. Benim dışımda her şeyle ve herkesle ilgileniyor. Bunlar için hayıflanırken küçük bencil bir çocuk gibi hissediyorum ama 30'unda ölecek bir adam için bence bunu yapabilirim. Son zamanlarımda en azından biraz bencillik yapabilirim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
violet | taejin
Hayran KurguKim Seokjin intihar ettikten sonra nehrin kenarına vuran günlüğü buldular cesediyle beraber. Günlük de bulanmıştı kana tıpkı güzel beden gibi. Diğerlerinin çığlığı ve haykırışları arasında açtılar günlüğü, okudular içini. Oysaki insanın özeli okunma...
