დიდი ტკივილი სიყვარულისა

part4

შუაღამეს გამეღვიძა უფრო სწორად რომ ვთქვათ ლისის ქვითინმა გამაღვიძა საერთოდ ძალიან ფხიზელი ძილი მაქვს მეც მიკვირს როგორ ვიძინებ აქ ოკიანის ტალღების ხმაში

რომ დავინახე ლუსი ტიროდა მივუახლოვდი

მე:ლუსი რა გჭირს?
ლუსი:მე კარგად ვარ გთხოვ თავი გამანებე და დაიძინე
მე:შენს ტირილში ვერ ვიძინებ
ლუსი:ბოდიში
მე:არა საწყენად არ მითქვამს
ლუსი:არაუშავს
მე:რამდენი წლის ხარ?
ლუსი:მე 13ის ვარ
მე:ჰა მართალა მე კი 9ის მეგონე
ლუსი:მართლა?!
მე:ხო,ან შენ ხარ შენი ასაკისთვის პატარა ან მე ვიყავი შენს ასაკში ბევრად დიდი მგონი მეორე ვერსია არის სწორი(ეს ვთქვი და გამეცინა)
ლუსი:ხო ალბათ(მასაც გაეცინა)
მე:ვიცი აქ ყოფნა საშინელებაა ეს ყველას გვიჭირს უბ.(უნდა მეთქვა როცა ლუსიმ გამაწყვეტია)
ლუსი:შენ რამდენის ხარ?
მე: შენი აზრით?
ლუსი:25?
მე: მგონი ჩემი ასაკისთვის მართლა დიდად გამოვიყურები
ლუსი:ხო შეიძლება
ორივეს გაგვეღიმა

მე:მე 22ის ვარ
ლუსი:ვა მართლა მაგარია იყო დიდი ერთი სული მაქვს შენი ტოლი როდის ვიქნები
მე:როცა შენხელა ვიყავი მეც ეგრე ვფიქრობდი მაგრამ როცა გაიზდები მიხვდები რომ ძნელია იყო დიდი და ეს დრო მოგენატრება რათქმაუნდა ეს დერო როცა ოკიანეში დაიკარგე არა(გამეცინა) ეს დრო ანუ პატარაობა,ბავშვობა
ლუსი:არც ბავშვობაა ადვილი
მე:კარგი რა იყო ბავშვი ეს მაგარია ნეტა მეც შენი ტოლი ვიყო
ლუსი:როცა ბავშვი ხარ ბევრის უფლება არ გავს შენ ყოველთვის უფროსესბს უნდა დაუჯერო და მათ ვერ შეეწინააღმდეგები ან რამეს საპასუხოდ ეტყვი ეს უზრედლობა და უპატივცემულობად ჩაითვლება ანუ იცი რა გამოდის?
მე:რა?
ლუსი:ის რომ საკუთარი თავის დაცვა და გამართლება უზრდელობაა ამიტომ ჯობს იყო დიდი.
მე:იცი მაგაზე არასდროს მიფიქრია მაგრამ როცა დიდი ხარ ყველაფერი შენს კისერზეა უნდა იმუშაო უნდა იყო სერიოზული და არც უფროსობაა ადვილი.

მე:წეხან რატომ ტიროდი?
ლუსი:არ ვტიროდი
მე:ძალიან თავდაჯერებული ხარ შენმა ქვითინმა გამაღვიძა მაგრამ მინდა გითხრა რომ ტირილი სისუსტის ნიშანი არა არის ხანდახან ადამიანებს ჭირდებათ ემოციების გამოხატვა ასე თუ ისე ამიტო. ტირილი სამარცხვინო არ არის როცა გვტიკავა ვტირივართ ეს სამარცხვინო რატომ უნდა იყოს
ლუსი:არა მე არ მცხვენია უბრალოდ ჩემი გაგება ძნელია დედას ჩემი არასდროს ესმის ყველაფერს გარდატეხის ასაკს აბრალებს და ამიტომ არ მაქვს მასთან მეგობრული ურთიერთობა
მე:იცი დედაჩემიც ასე იყო მაგრამ მას მაინც ყველაფერს ვუყვებოდი რადგან დედებს ჩვენთვის ყოველთვის კარგი უნდათ ეს უნდა დავაფასოთ შეიძლება ხშირად არ ესმით ჩვენი მაგრამ ჩვენთვის ყველაფერს დათმობენ
ლუსი:მაგრამ
რაღაც უნდა ეთქვა მაგრამ თქმა არ ვაცალე
მე:რატომ გგონია რომ შენი გაგება ძნელია თუ არავის არფერ უყვები?რამდენი მეგობარი გყავს?
ლუსი:მე..მე უბრალოდ...
მხოლოდ ერთი მეგობარი მყავს(ცოტახნის შემდეგ ამოღერღა)
მე:ძალიან კარგი ერთი მეგობარი სჯობს გყავდეს და მას ენდობოდე ვიდრე ბევრი და არცერთს ენდობოდე რომ გაიზდები ირგვლივ მხოლოდ ის ადამიანები შემოქჩება ვისაც ნამდვილად უნდა შენთან ყოფნა შეიძლება ბევრმა მიგატოვოს და გული გატკინოს მაგრამ ეს ყველაფერი გაივლის და მიხვდები რომ შენთვის უკეთესი ასე იქნებოდა
ლუსი:უკვე ბევრმა მიმატოვა ეხა კი მამაც დავკარგე თუ სიმართლე გინდა ის იყო ჩემი ერთადერთი მეგობარი და ჩემი მრჩეველი(თან ცრემლები წამოუვიდა და ტირილო დაიწყო)
მე:კარგი დაწყნარდი.. მაგრამ პრინციპში როგორ უნდა დაწყნარდე როცა ასე გტკივა ამას ვერ ვხვდები.იცი რა თუ იტირებ ამ ემოციებისგან დაიცლები მაგრამ შენი ცხოვრება გაჩერდება ან უკან წავა ამ ყველაფრის დაძლევას და გადალახვას უნდა შეეცადო ვიცი ჯერ პატარა ხარ მაგრამ რას ვიზამთ
ლუსი:მე ის ძალიან მენატრება მინდა რომ ჩავეხუტო და დაველაპარაკო
ცოტახანი ტიროდა და შემდეგე დაწყნარდა ჩავეხუტე და ვუთხარი რომ უკვე გვიანი იყო და ჯობდა დაეძინა
ასეც მოხდა ორივე დავწექით არვიცი მან თუ დაიძინა მაგრამ მე მთელი ღამე თვალი არ მომიხუჭავს მასზე მეფიქრებოდა ის ის ისეთი პატარა ამ ყველაფრისთვის...