უკვე ერთი კვირა გავიდა რაც აქ ვართ ისეთი არაფერი მომხდარა ისევ ისეთი მცხუნვარე მზე და უსასრულო ოკიანე
მაგრამ გუშინ უდიდეს შტორმში მოვყევით ჩვენ ძლივს გადავრჩით ნავს კიდევ ეგ უნდოდა მაგრამ რაც მთავარია გადავრჩით და მგონი იმასაც მივხვდი რომელ ოკიანეში ვართ
გუშინ ჩვენს წინ დიდი შავი ღრუბლები შევამჩნიეთ და მივხვდით წინ რაც გველოდა
ყველანაირად შევეცადეთ ნავის ის კუთხეები რაც სუსტი იყო დაგვეკავებინა მიამ ტასაცმელები ჩამოხსნა რაც ზემოთ გვქონდა გაკრული თავი ერთად მოუყარა და მაგრა შეკრა ეს მოკრული
ტასაცმელი ლიოს მისცა თვითონ კი ლუსის ხელი მაგრად ჩაკიდა და მეორე ხელით ნავს მოეჭიდა მე და ნაე კი ერთი ხელით ნავის სუსტ ადგილებს ვიკავებდით მეორეთი კი მოჭიდებას ვცდილობდით ამ დროს კი უკვე შევსულიყავით შტორმში დიდი ტალღები თავის გემოზე გვათამაშებდა და ხან აქით გვაგდებდა ხან იქით ბილოს ერთი ორიმა დიდმა ტალღამ თავზე გადაგვიარა და ამ საშინელებიდან გამოვედით
ყველა ცუდათ ვიყავით რადგან ისევ ისე ცხელოდა და მზე ჩვენ გვაჭერდა ეს ტასაცმელები ისევ გავაკარით ლუსი ცოტა შოკში იყო ჩვენ ყველა შოკში ვიყავით არ გვეგონა თუ გადავრჩებიდით
ამ ბოლო დროს მე და ლუსი დავმეგობრდით და თითქოს ისე ჩაკეტილი აღარაა მაგრამ მაინც ისეთი უხეშია
მე:კარგად ხართ?!
ნაე:კი,შეძლებისდაგვარად
ლიო:ამაზე კარგადაც ვყოფილვარ
მია:კი
ლუსი:...
მე:ლუსი კარგად ხარ?
ლუსი:რა უნდა გითხრა?!რომ გითხრა კარგად ვართქო მოგატყუებ გინდა ეს ვთქვა?!!
მე:ოუ დაწყნარდი მე მხოლოდ შეგეკითხე
ლუსი:ბოდიში ძალიან ავნერვიულდი
მე:კარგი არაუშავს
მგონი მე და ლუსი უფრო დავვახლოვდით ვიდრე ის და დედამისი ვიცი დედამისს მის სიყვარულში არც ვედრები მაგრამ მაინც
როცა უკვე ყველაფერი თავის ადგილას დადგა ლიომ ისევ განაგრძო თევზაობა მაგრამ მხოლოდ ერთი პაწაწინა თევზი დაიჭირა დღეს ბედი არ გვწყალობს
YOU ARE READING
დიდი ტკივილი სიყვარულისა
Romanceგოგონა სახელად ელი დაიკარგება უსასრულო ოკიანეში თვითმფრინავის ჩამოვარდნის გამო შედეგად ის გადარჩება მაგრამ - აქედან ვსო დასაწყისი: 05.05.2022 დასასრული:12.24.2023
