O yirmi beş dakika hayatımın en uzun 25 dakikasıydı. O an bunun bir kabus olduğunu ve birazdan uyanacağımı umarak vücuduma binlerce iğne batırabilirdim. Arabayı bahçenin bir köşesine çekip içinden fırladım. Kalbim öylesine sıkışıyordu ki sana ulaşamadan durmasından korktum.
Nefesim kesildi seungmin. Seni kaybedebilmenin verdiği ihtimal midemi bulandırdı.
O kapıya defalarca yumruk attım. Tek bir ses bile yok.
Omuzuma yerleşen çürük ile içeri koştuğumda seni gördüm.
Keşke görmeseydim seungmin.
Neden o kadar Kan vardı.
Çok kötüydü hemde çok.
