დილით უჩვეულოდ ადრე მეღვიძება..დილით ესემესი მხვდება ბექასგან,დიდხანს ვფიქრობდი გამეხსნა თუ არა მაგრამ ბოლოს მაინც წავიკითხე...
-დილა მშვიდობის.იმედია გუშინდელის შემდეგ დამშვიდდი,ამ ესემესით მინდა უბრალოდ ბოდიში მოგიხადო იმის გამო რაც გავაკეთე. ამ ესემესში კი მინდა დაწვრილებით მინდა გითხრა რა მოხდა იმ დღეს...
მეგობრებმა ერთად შეკრება და გართობა გადავწყვიტეთ. საღამოს უკვე მოვიწყინეთ და გადავწყვიტე სიმართლე თუ მოქმედება გვეთამაშა... ამის გამო მომიწია ამ ყველაფრის გაკეთება...
ბოდიში..
ესემესის კითხვის მომენტში ვფიქრობდი მხოლოდ ერთ რამეზე.რატომ მე? რატომ მე და არა სხვა ვინმე? მაგრამ ვფიქრობ პასუხი ვიცი... ერთადერთი კლასელი ვარ ვისაც ბექასი არ ეშინია, ის ვარ ვინც ყოველთვის საკადრის პასუხს უბრუნებს ბიჭს რომლისიც ყველას ეშინია ან უბრალოდ მოსწონთ რის გამოც თავს აწონებენ, ის ხომ მთელი სკოლის ,,ქრაშია''. ის ბიჭია რომელიც ყველას უყვარს, მათ შორის მეც... იმ დიდი გულის ტკენის მიუხედავად ვიცოდი რომ მაინც მიყვარდა და მაინც შემეძლო მისი პატიება მაგრამ არ მინდოდა. რატომ? იმიტომ, რომ ვიცოდი ის ამას ისევ გააკეთებდა, ისევ მატკენდა გულს და ისე განაგრძობდა ცხოვრებას თითქოს არც არაფერი მომხდარიყო...
სკოლაში მივედი...
კლასში რამდენიმე ბიჭი იყო, რადგან არდადეგები იწყებოდა სხვები არც მოსულან და მხოლოდ 4 ბიჭი და 1 გოგო ვიყავოთ... რათქმაუნდა ამ ბიჭებში ბექაც იყო. დიდი ხნის განმავლობაში ვცდილობდი მისგან თავის შორს დაჭერას თუმცა ვერ შევძელი და გამოველაპარაკე. ბექას თვალები რომელიც მიყვარდა მკლავდა, მისი ხმა რომელიც რაღაც არა ამქვეყნიურად მაბნევდა ახლა უკვე მატირებდა...
ვცდილობდი ტირილის გარეშე შემდგარიყო ჩვენი საუბარი და გამოვიდა კიდეც. მხოლოდ ერთი კითხვა დავუსვი...
-ბ-ბექა ერთი წუთით შეიძლება?
ბექა დაბნეული თვალებით მიყურებდა.
-კ-ი რათქმაუნდა.
-ერთი რაღაც მაინტერესებს. ამაზე ფიქრი მოსვენებას არ მაძლევს და ვფიქრობ თუ გკითხავ დავისვნებ.
-გისმენ.
-ოდესმე გყვარებივარ?
-ამის მოსმენა ნამდვილად გინდა?
ამ სიტყვების მერე იმედი მთლიანად გაქრა.
-უბრალოდ თქვი!! ხომ შეგიძლია უბრალოდ პასუხი გამცე!!თუ არა და წადი!!როგორც ადრე მოიქეცი.
საკუთარი თავიც გავაღიზიანე და ბექაც. თუმცა საერთოდ აღარ მაინტერესრბდა ბექას გრძნობები.
-არა, არ მყვარებიხარ. იმიტომ რომ ამის საშვალებას შენ არ მაძლევდი!
-მე?? მე??
აქ უკვე გავცოფდი.
-დიახ შენ!! შენ რომ არ იქცეოდე ისე როგორც ეხლა იქცევი მე და შენ ერთად ვიქნებოდით. თუმცა შენ ხომ არ გაინტერესებს რას გრძნობს ადამიანი შენს მიმართ!! შენ ხომ მხოლოდ და მხოლოდ საკუთარი თავი გიყვარს და მეტი არავინ!!
ამ სიტყვების შემდეგ გონება დამებინა, უბრალოდ გვრძნოდი ცრემლებს... მაგრამ არ მინდოდა ჩემი უსუსურობა ბექას ენახა ამიტომ ყველაფრის თქვის გარეშე სკოლა დავტოვე...
