Hayat Kaybettiğin Yerden Başlar.

Yine mi hazır erişte?

Müşteri: 3 tane cupcake paketliye bilirmisiniz hanımefendi.

Ben: Tabi ki, hemen.

İstediği gibi 3 tane cupcake paketleyib müşteriye verdim aldığım parayı kasaya koyub saatıme baktım. Günün son müşterisi olduğunu anladım. Artık saat gece 10:03 olmuştu. Yani kapama zamanından 3 dakika keçmişti. Üstümdeki önlüğü çıkarıb eldivenlerimi de çıkarıb çöpe attıktan sonra anahtarı alıb çıkışa yöneldim.

Kapıyı anahtarla kapatıb marketin yolunu tuttum. Eve gidince yemek için bir kaç şey almam gerekiyordu.

Markete girib hazır erişte aldım ve kassaya yakınlaştım. Kassadaki kız beni görüb yine gülümsedi.

"Yine mi hazır erişte." Deyib gülümsedi. Ona evet anlamında kafamı salladım ve bende gülümsedim. Hazır eriştelerin parasını verib marketten çıktım ve eve doğru yürümeye başladım.

Kış ayları olduğu için hem soğuktu hemde çabuk hava kararmaya başlamıştı. Normalde yürümeyi çok severim ve yavaş yavaş giderim eve ama soğuk havalarda bu geçerli değil. Montuma sarılıb hızlı bir şekilde yürüyerek evime ulaştım.

Kapıyı açıb içeri girdikten sonra direk mutfağa gittim ve kettle su ile doldurub kaynamaya koydum ve kendimi koltuğa attım. Çok yorulmuştum hemde çok. Yalnız yaşıyorum ve bu yüzden yemek yapmayı sevmiyorum.

Aslında çok iyi yemek yaparım ama işte yiyecek kimse yok o yüzden yapmıyorum. Bu sırada kettle kaynadığını belli etti bana. Gidib hazır erişteye kaynar su döktüm ve hazır olduğunda yiyib direk yatmak için yatağa uzandım. Sabah yine erkenden uyanıb işe gitmem gerekiyordu.