'ក្រាក'សម្លេងបើកទ្វារ!
«អាល្អិតក្រោកមកយើងយកអាហារមកអោយ» បន្ទាប់ពីចេញក្រៅបានបន្តិច ថេយ៉ុង ក៏ត្រឡប់មកវិញជាមួយនិងថាសអាហារសម្រាប់កាយតូច។
«កំពុងតែឃ្លានផង» គ្រាន់តែឮថាគេយកអាហារមកអោយ ហូស៊ុកញញឹមបិទមាត់មិនជិតព្រោះគេឃ្លានហើយឃ្លានខ្លាំងទៀតផងមិនអោយឃ្លានយ៉ាងម៉េចបើខានបាយចង់កន្លះថ្ងៃហើយ។
«យើងមិនដឹងថាត្រូវមាត់ឯងឬអត់ទេព្រោះទីនេះមិនមែនលោកមនុស្ស» ថេយ៉ុងនិយាយបន្តើរដើរទៅរកកាយតូចបន្តើរ។ នេះគេខំប្រាប់ចុងភៅប្រចាំទីនេះអោយធ្វើអាហាររបស់មនុស្សប៉ុន្តែគាត់មិនសូវចេះទើបធ្វើទៅខ្លាចមិនត្រូវមាត់ហូស៊ុក។
«មិនអីទេខ្ញុំញ៉ាំអ្វីក៏បានដែរ» ហូស៊ុកនិយាយផងញាត់បាយចូលមាត់ផងទើបធ្វើអោយថ្ពាល់គេឡើងប៉ោងគួរអោយស្រឡាញ់បូករួមជាមួយស្នាមញញឹមដ៏ស្រស់ស្អាតនោះទៀតធ្វើអោយម្នាក់យកអាហារមកអោយញញឹមទាំងមិនដឹងខ្លួន។
«ចុះញ៉ាំយើងបានទេ?» ថេយ៉ុងសួរទាំងភ្លេចខ្លួនតែវាធ្វើអោយអ្នកដែរត្រូវគេសួរនោះឆ្លាក់បាយសឹងស្លាប់។
«ខិៗ-ខិ!នេះ នេះលោកនិយាយថាយ៉ាងម៉េច?» ហូស៊ុកឯនេះក្អកសឹងធ្លាក់ថ្លើមហើយតែក៏ខំប្រឹងហើបមាត់សួរគេអោយច្បាស់។
«គ្មានអីទេនេះទឹក!ធំពិនណាណីហើយនៅស្លាក់ស្លើកទៀត» ថេយ៉ុងក៏ងើបទៅយកទឹកអោយកាយតូចផឹកតែក៏មិនភ្លេចពាក្យសម្តីរបស់គេដែរស្តាប់ទៅដូចជាថាអោយតែក្នុងចិត្តវិញបារម្ភសឹងស្លាប់។
«មកពីលោកនិង» ហូស៊ុកទទួលទឹកពីរាងក្រាស់ដោយមិនភ្លេចចោលភ្នែកសម្លក់នាយដែរខឹងណាស់ធ្វើអោយគេឆ្លាក់បាយហើយនៅមកស្តីអោយទៀតកុំតា៎៎បិសាចទេកុំអីបត់-កទៅក្រោយបាត់ហើយ។
«កុំសម្លក់ពេកតិចជ្រុះឆាប់ញ៉ាំបាយអោយអស់ទៅ» ចប់សម្តីថេយ៉ុងក៏ទាញកៅអីជិតនោះមកអង្គុយហើយប្រើសិល្ប៍ទាញយកការងារមកធ្វើកំដរអ្នកញ៉ាំបាយ។
«អូ៎៎!មែនហើយហេតុអីលោកចាប់ខ្ញុំមក?» អង្គុយស្ងាត់ជាយូរហូស៊ុកក៏សួរឡើងកាត់បរិយាកាសដើម្បីកុំអោយស្ងាត់ណាមួយក៏ចង់ដឹងថាហេតុអីលោកបិសាចរូបសង្ហានេះចាប់គេមក។
YOU ARE READING
Vampire សំណព្វចិត្ត🧛♂
Vampireសេ្នហារវាងមនុស្សនិងបិសាចតើអាចទៅរួចដែរទេ? ចម្លើយនោះគឺរួច!បើសិនជាពួកគេមានចិត្តស្មោះអោយគ្នា ហើយបើចង់ដឹងកាន់តែច្បាស់ថាតើសេ្នហាមនុស្សនិងបិសាចយ៉ាងម៉េចកុំភ្លេចតាមដានទាំងអស់គ្នាណា
