Sabaha karşı uyandığımda dün yaşananların hepsi rüya gibi geliyordu. Teyzeme henüz bir şey anlatmadım eve gittiğimde uyuyordu. Anlatıp anlatmamak arasında kalmıştım muhtemelen anlatmayacaktım. Bunlar ona çok ağır gelir. Okul için hazırlanıp aşağıya indiğimde teyzem kahvaltı masasında oturmuş beni bekliyordu.
"Günaydın teyzecim. Tereyağlı ekmek kızartmışsın."
"Günaydın, senin için kızarttım. Emma dün neden geç geldin seni çok merak ettim."
Küçüklüğümden beri teyzeme karşı çok dürüsttüm. Ama bu sefer olmazdı. Gülümseyerek, "Merak edilecek bir şey yok okuldan sonra Cedricle biraz takıldık o kadar", dedim.
"Bir dahakine haber ver."
"Unutmuş olmalıyım. Bir dahakine haber veririm."
"Bugün evde olmayabilirim haberin olsun."
"Nereye gidiyorsun? Şu ana kadar hiçbir akrabamı görmemiştim. Bazen keşke benim de birkaç kuzenim olsaydı diye düşünüyorum. Teyzemin tek arkadaşı Cedric'in annesi Bayan Addams. Bu durum beni biraz üzüyor akrabamız olmadığı için çok yalnız keşke birkaç arkadaşı daha olsa. Gerçi benim durumumda ortada benim de sadece bir arkadaşım var.
"Teresalara uğrayacağım istersen sende okul çıkışı gelirsin."
Cedric, Chicago'dan yeni döndüğü için onunla vakit geçirmeyi çok özlemiştim onlara gitmek iyi bir fikir gibi geliyordu "İsterim tabii."
"Cedriclerde görüşürüz o halde." deyip yanağından öptüm. Evden çıktığımda dünü düşünüyordum acaba cesedi bulmuşlar mı diye. Karşıdan Cedric'in geldiğini görünce ona sıkı sıkı sarıldım.
"Hey... İyi misin beni bu kadar özlediğini bilmiyordum."
Dün yaşananların hepsini ona anlatmalıydım. "Dün çok kötü şeyler oldu."
Beni sakinleştirircesine sırtımı okşadı ve "Ne oldu?" diye sordu.
Hem okula doğru yürüyüp hem de dün yaşananları bir bir anlatmıştım. Benim için endişelenmişe benziyordu.
"Cesedi bulmuşlar mı?" diye sordu.
"Bilmiyorum..."
"Çok zor gelmiş olmalı yanında olamadığım için üzgünüm, teyzene anlattın mı?"
"Tabii ki hayır Endişelenmesini istemiyorum. Off içim bunaldı boşver bunları okul çıkışı size geliyorum teyzem annene uğrayacakmış."
"E ne güzel çıkışta beraber gideriz artık."
"Evet bu çok iyi olur."
Sınıfa girdiğimizde benim yerime Laura oturmuştu nazikçe kalkması gerektiğini söyledim. Ama ilk önce ben geldim diyerek çocuklaşmıştı. Bu salaklarla uğraşmak gerçekten çok zor. Onun bir arkasına oturdum ve ders başladı biyoloji en sevdiğim dersti hem öğretmeni hem de dersi çok seviyordum. Ama bazen o kadar güzel anlatıyordu ki ninni gibi geliyordu o yüzden uyuya kalabiliyordum.
"İnterfaz evresinde hangi olayların gerçekleştiğini söylemek isteyen var mı aranızda?"
Bu sefer bilmediğim yerden gelmişti. Sanki benden cevap beklercesine bana bakıyordu bilmiyorum dercesine kaşlarımı kaldırıp omuzlarımı büktüm.
"Evet, Laura"
"İnterfaz evresinde, hücre bölünmeye hazırlanır. Bu evrede hücrenin hacmi büyür; organeller, DNA ve sentrozom kopyalanır. İnterfaz evresinden sonra mitoz bölünme başlar."
Sanırım gittikçe Laura'ya gıcık olmaya başlamıştım. Bir insana sebepsizce de gıcık olabilirsiniz. Telefonuna yeni bir mesaj gelmişti mesajı okuyup apar topar lavaboya gitmek için izin istedi. Cedricle göz göze geldik belli ki o da benim düşündüğümün aynısını düşünüyordu. Bir işler karıştırdığı belliydi hemen ardından bende izin istedim gizlice onu takip ettim ve arkamdan Cedric gelmişti nefes nefese beni çağırıyordu. "Şşş sussana duyacak şimdi... Oha inanmıyorum."
"Ne oldu?"
"Dün kafede konuştuğum çocuk bu, Alex."
"Ne konuşuyorlar acaba?"
"Bilmiyorum ama önemli olduğu kesin."
Laura arkasına döndüğünde hemen duvara yaslandık sonra tekrar bakmak için kafamı eğdiğimde ikisi de yok olmuştu. "Gitmişler."
"Bu kadar hızlı sürede gitmiş olmaları imkânsız."
"Eğer vampirlerse değil."
Teneffüs zili çalmıştı ve polis siren sesleri geliyordu soyunma odasına doğru gittiler peşlerinden gittik ama içeri giremiyorduk.
"Merkez, ben Sheriff Wilson. Abraham Lincoln lisesinde bir 187 vakası var hastaneyi bilgilendirin."
Dünkü poliste buradaydı bir ceset daha... Tanrı aşkına neler oluyordu müdür herkesi eve gönderiyordu. Aralarından Cedric'in kolundan tutarak sıyrıldım.
"Cedric, sanırım bir şey hatırladım"
"Ne hatırladın?"
"Dün bulduğum cesedin boynunda ısırık izi vardı eğer bu cesette de aynıysa..."
"Katilleri aynı olabilir."
"Evet. Bunu Bayan Evans'a söylemeliyim."
Bayan Evans'la konuşmak için yanına gittim. "Merhaba beni hatırladınız mı? Dün cesedi bulan kişi."
"Evet, hatırladım aklına bir şey mi geldi yoksa?"
"Evet... dün bulduğum cesedin boynunda ısırık izi vardı yani bunda da aynıysa katilleri aynı olabilir."
"Pekâlâ bilgilendirdiğin için teşekkürler, şimdi evine gitmelisin."
Beni hiç takmamıştı bile. Ambulans ekipleri cesedi götürmek için sedyenin üzerine koyarken boğazını fark ettim, izler aynıydı. İç çekerek Cedricle birbirimize korku ile baktık. Sonunda okuldan çıktık. İzlerin aynı olduğunu hala aklım almıyordu. Eve doğru yürürken bir yandan da bu işi çözmeye çalışıyorduk. Ama her şey çok saçma geliyordu neden biri çıkıp da cinayet işliyordu bir amacı olmalıydı ve o amacı gerçekleştirmeden birinin onu durdurması gerekiyordu.
Noktalama hatalarım olabilir, bunun için üzgünüm elimden geldiğince düzeltmeye çalıştım. İyi okumalar sizi seviyoruum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAMPİR KANI (Düzenleniyor)
Fantasía"Ne istediğimi kendim de bilmiyordum; hayattan korkuyordum, hayattan kaçıp uzaklaşmak istiyordum ama yine de hayattan bir şeyler bekliyordum..." -Tolstoy Emma'nın sıradan hayatı ıssız bir caddede bulduğu cesetle altüst olur.
