White Ink

Chapter Eight :

Chapter Eight :

"Sa tingin mo, dadating kaya yung kapatid mo sa kasal natin Hon ? Diba nag-aaral yun sa New york?"

"Oo naman. Mahal na mahal ata ako ni Rui noh. Syempre hindi pwedeng hindi yun aattend."

"Wow. Incest na, yaoi pa." 

"Mga terms mo. Tigil tigilan mo na pagbabasa mo. Tsaka, selos ka naman? Pero don't worry magugustuhan ka rin ni Rui gaya ng pagkagusto ko sayo."

"Ehhh~"

Napalugmok na lang ako sa sahig ng kwarto ko after kong ma-realize ang lahat. Na kaya pala feeling ko parang may mali eh hindi pala dahil lang sa mag- Teacher student kami ni Rui kundi kapatid pala sya ng ex-fiance ko. Na kaya pala magkahawig at magka-apelyido silang dalawa. It all make sense now. Ba't di ko man lang naisip yun? Ang tanga tanga ko naman!

Alam ni Rui lahat. Alam nyang Ex-fiance ko ang kuya nyang si Dean. Yung mga katagang sinabi nya sakin nung una kaming magkakilala na "Ang sama mo."  eh para sakin pala talaga kasi kung hindi dahil sakin, hindi mawawala yung kuya nya. At ang mas masakit eh nag-move on at nakalimot na lang ako na parang walang nangyari. What's this? Don't tell me, planado nya lahat mula sa umpisa pa lang? kaya sya nandito in the first place? Is he going to hurt me or what?

"Ate Nana, hindi ka pa ba kakain?" rinig kong tawag niya sa labas ng pinto ko.

"Ayoko. Wala akong gana." sagot ko naman habang umiiyak dahil sa mga natuklasan ko.

"I'm going in." seryosong sabi nya sabay pasok sa kwarto ko.

"Don't come in!" sigaw ko naman pero too late na kasi nasa loob na sya eh.

"Anong nangyayari sayo? May problema ka ba?" nag-aalalang tanong nya.

"You.. You jerk!" hindi ko na napigilan ang sarili ko at nasigawan ko kaagad siya. "You planned all of this, am I right?"

"What? What the hell are you talking about?"

"Ba't di mo sinabi sakin na kapatid mo si Dean? Ba't kailangan mong itago lahat? What? May kasalanan ba ko sayo? Natutuwa ka bang niloloko mo ako?" naiiyak na tanong ko.

"No. Yes. Pero.. matagal na yun. Dati pa yun!" sagot naman nya.

"Then give me a reason kung bakit kailangan mong gawin lahat ng 'to. At anong ginagawa mo sa tapat ng bahay ko?"

"When I found out that my brother is dead, naawa agad ako sayo. But then, nalaman ko na nagka-amnesia ka at namumuhay na muli ng normal. I was so mad! Kasi syempre nawala yung kuya ko tapos ikaw parang okay lang sayo. Kaya pumunta ako para makita mismo kung ano na ba talagang nangyari sayo. Please, hindi ko plinano na tumira dito kasama mo. And about my feelings totoo lahat yun!"

"Get out. Go now. Umuwi ka na muna sa inyo. I'm not mad but Tita Sarah is so worried about you. So, Go." mahinahong sinabi ko lang.

"Pero.."

"Leave me alone Rui. please."

"Okay. If you want me to." at umalis na sya.

I don't know. Pero parang ang hirap hirap nito para sakin. I trusted him pero feeling ko may mawawala na namang isang mahalagang tao sa buhay ko. This is bad. I should stop this now. Or else baka masira lahat at mawala ng parang bula gaya ng dati.

***

Ilang buwan ang nakalipas eh hindi na kami muling nagkausap ni Rui. Kasi sa twing gusto nya kong kausapin eh umiiwas agad ako. Mabuti na lang at umuwi na sya sa pamilya nya. Kahit namimiss ko sya eh kailangan kong gawin ang dapat.

Hindi pa man nababalik yung buong ala ala ko pero buti na lang bumalik na yung mga natutunan ko sa medicine school at pwede na rin akong bumalik sa pagiging doctor kaya nung nakakita ako ng trabaho abroad eh grinab ko na agad.

"Balita ko, mag-aabroad ka na daw Ma'am Christina ah? Ba't naman biglaan?" tanong agad nung co-teacher ko na si Ma'am Almirah.

"Oo eh. Babalik na kasi ako sa hospital. Magiging doctor na ulit ako." sagot ko naman sabay ngiti.

"Wow. Congrats! Pero mamimiss talaga kita. Lalo na siguro yung mga estudyante mo."

"Okay na. Nakapag-paalam na ko sakanila. Pero dadalaw naman ako dito pag may time na umuwi sa pilipinas."

"Sure yan ha."

"Oo naman." at ngumiti na lang ako.

Isang araw bago yung alis ko eh napansin kong kumilimlim na naman yung langit na parang nung last April lang. Medyo nalungkot tuloy ako kasi naalala ko na naman si Rui. Pero walang mangyayari kung iisipin ko pa rin sya. Masasaktan lang ako.

"Arf! Arf!" tahol ulit ni Petunia galing sa labas.

Oh no. Nasa labas na naman si Petunia. Tsak nababasa na yun ngayon. Talaga naman oh!

"Oh." napasabi ko agad ng mapansin kong nakatayo sa labas si Rui at walang payong. "Ikaw pala."

"Hi." bati nya pero walang emosyon.

"Hi. Anong ginagawa mo dito?" mahinahong tanong ko naman.

"Gusto ko lang na makausap ka. Kung pwede sana, pakinggan mo muna ako kahit saglit lang." sagot naman nya.

"Ano namang sasabihin mo? But first, gusto mo bang pumasok muna sa loob?"

"Salamat.." at pumasok na kami sa bahay at inabutan ko sya ng towel.

"So, tell me. What is it?" I asked him.

"Wala lang. Gusto ko lang sabihin sayo na Sorry kung naglihim ako. Sorry kung nasaktan din kita. Sorry sa lahat. Pero sana maniwala ka na mahal talaga kita. Kahit anong mangyari, totoo talaga yun." sabi nya.

"Thank you Rui. Naniniwala naman ako. Pero gaya nga ng sabi ko, I can't. We can't. This is not the right time and I need to respect your big brother. And besides, aalis na ko." malungkot na sagot ko naman.

"I know. Kaya nga ako nandito para sabihin na, Sana bumalik ka pa rin."

"Oo naman. Babalik naman ako eh."

"Sana. Pagbalik mo.. Okay na tayo."

At naluha na naman ako. Bakit ba ang hirap nito?

"Siguro. Magiging okay din lahat. Naniniwala naman ako na, siguro may chance. Pero hindi lang ngayon yung right time. And then, pag nagkita ulit tayo. Dadating ka na naman para maging White Ink ko sa lahat. Like, buburahin mo lahat ng hindi magandang nangyari and we're going to start over again."

"Thank you.." then he hugged me tight. "Can I have one last favor in return?"

"Yes? Ano yun?"

"Can I kiss you one last time?"

Napatigil muna ako saglit at napa-isip.

"Okay?" at nagsmile lang ako, awkwardly.

"Thank you." he smiled back and he kissed me.

Just like what always happens, we didn't only end it up with just a kiss. For the last time. We make love. And for the first time, I realize how much I love this person pero because of the wrong timing eh kailangan kong pigilan. But I know, Lahat naman ng bagay nadadaan sa tamang panahon. And kami ni Rui, parehas kaming broken noon pero naniniwala kami na magiging ayos din ang lahat.

"I love you." sabi nya bago ako umalis papuntang abroad.

"I love you too." and i smiled. "Let's meet again, someday okay?"

"Of course. I'll be waiting." and we hugged for the last time.

That was our first farewell. I feel bad. I feel so lonely. But i don't mind, kasi nga. Dadating sya na ulit na parang White Ink at tatapalan lahat ng naging masakit para sakin. But then, Di ko expected yung susunod na nangyari. 3 weeks pa lang siguro yung tinatagal ko dun sa trabaho eh may nalaman na agad ako na medyo magpapabago ng lahat.

"No way, Am I pregnant?"

The End.