Ya Kurtuluş Ya Da Ölüm

Başlangıç

Tarih:2065 8 temmuz

Köpeğim üstümde zıplayarak beni uyandırdı. Kalkıp kahvaltı yapmaya başladım köpeğim Hermes her zamanki gibi yemeğime göz dikiyordu kahvaltı bittikten sonra yürüyüşe çıktık. Komşularım her zamanki gibi formundaydı.
Alex "hey maria harika görünüyorsun"
"Teşekkür ederim Alex çocuklar nasıl?"
Alex "iyiler tatilin tadını çıkarıyorlar"
"Güzelmiş iyi günler" ona bakarak gülümsedim sonra yürümeye devam ettik. 3-4 saat eve geçtik köpeğim geçip uyumaya başladı. Televizyonu açtım mısır gevreğimi yiyordum bi anda zorunlu yayına geçti ne olduğunu şaşırdım
Spiker "sayın seyirciler televizyon zevkinizi böldüğümüz için özür dileriz. Almanya bize savaş açtı ve 24 saat sonra nükleer füze atacaklarını söylediler. Haber bu kadardı izlediğiniz için teşekkürler"
Şok olmuştum ne yapacağıma karar veremedim Almanya ve İtalya iyi anlaşan ülkelerdi oysaki sorgulayacak vaktim yoktu evimdeki sığınağa koştum. Sığnaktaki eksikleri göz önünde bulundurarak alınması gerekenlerin listesini yaptım.
Yarını bekleyemezdim dışarı çıktığımda bir sürü insan dışarıya akın etmişti insanlar panikten napacağına şaşırıyordu. İçimden beklemekle beklememek arasında kaldım fazla düşünmedim yakındaki markete koştum vardığımda neredeyse hiçbir şey yoktu. Şehirdeki bütün marketlere gittim saate baktığımda 15 saatim kaldığını fark ettim. Kalbim kulaklarımdan çıkacakmış gibi hissediyordum sonunda dolu market bulabilmiştim listedekileri aynen aldım ama eksikler vardı sıradan 3 saat kaybetmiştim silahçıya gidip 1 av tüfeği ve 3 kutu mermi aldım nolur ne olmaz diye de gaz maskesi. Eve gidene kadar 5 saat kaybetmiştim. Aldıklarımı sığnağa doldurdum elim ayağım titriyordu ellerim buz kesilmişti kaldıracak gücüm kalmadığını hissetmeye başladım sonra ne unuttuğumu hatırladım. İlaç lazımdı evdeki ilaçların sayısı çok azdı az kişinin bildiği bi eczane vardı oraya gidip ilaçları aldım sonra 2 saatimin kaldığını fark ettim kestirme yolum yoktu hızlı düşündüm ve yanımdaki arabayı çalmak zorunda kaldım. Düz kontak yapmayı biliyordum ama ordan 7dk kaybettim eve hızlıca gidiyordum giderken insanlar yemek için birbirlerini bıçakladığını gördüm gözlerime inanamadım en yakın arkadaşlar birbirini öldürüyordu. Ağlamak istiyordum ama yapamazdım çünkü buna vaktim yoktu. Eve geldiğimde kapımın açık olduğunu fark ettim. Vücudum titremeye başlamıştı arabada keskin bir şey bulduğumda çok az da olsa rahatladım eve girdiğimde köpeğim yerde cansız bi şekilde yatıyordu. Sessizce ağladım sığnaktan sesler geliyordu yavaşça aşağıya indim. Genç bi kadın gördüm daha önce onu gördüğümü hatırlamıyordum
"Hey sen!? Kimsin ve burda ne arıyorsun?!"
Yabancı kadın İngiliz anahtarına sarılıp beni öldürmek istercesine saldırıya geçti. Cam parçasını ona saplamak istemedim konuşmak istiyordum ama laftan anlayacak gibi durmuyordu koluma ingiliz anahtarı ile vurduğunda acı içinde inledim sonra cam parçasını kalbine sapladım. Ellerim kan olmuştu rahatlamış şekilde yerde oturdum. Saatim ötmeye başladı ne olduğuna baktım ve 27 dk kaldığını fark ettim. Hızlıca ilaçları almaya çıktım sonra uçak sesleri gelmeye başladı. Çok korktum içeriye koşarak girdim cesedi dışarı attım kapıyı kapadıktan sonra sürem bitti ve bomba düştü çok yüksek bir sesti kulaklarımı kapatmak zorunda kaldım 3-4 dk sonra sesler dindi çıkmak istiyordum ama yapamazdım en iyisi uzun süre beklemekti.