Ya Kurtuluş Ya Da Ölüm

Hayalet Şehir

Tarih:2070 9 ocak

Akıl sağlığımı çok uzun süre koruyabildim. Ama artı erzaklarım sınıra ulaştığını fark ettim. Dışarı çıkmak için kendimi hazırlaya başladım. 2-3 saat geçtikten sonra çantamı yerden hızlıca kaptım kilidi açtım ve dışarı çıktım. Etrafta kar vardı ve çok fazlaydı merdivenden yukarı çıkatım yerde iki iskelet vardı biri tanımadığım kadınındı diğeri de köpeğimindi yasını tutamadım eve baktığımda tamamen parçalanmış haldeydi tüfeğime sarıldım ve harekete geçtim. Elimdekiler biraz ağır geliyordu etraf çok soğoktu kabanım bile zor ısıtıyordu. Hızlıca hareket ediyordum etraf çok sessizdi ve beni korkutuyordu başka evleri yağmalaya koyuldum. Uzun süre sonra yicek bulabildim. Ev sahipleri ölmüştü iskeletlerini görebiliyordum çok azda olsa yemek bulabildim çok mutluydum çünkü fıstık ezmesi bulmuştum. Çantama yerleştirdim dışardan sesler geliyordu aşırı korkuyordum. Önümden bi fare geçti ve korkudan ateş ettim. Omuzum çok kötü sarsıldı başım çokta az olsa döndü. tüfeğinin bu kadar güçlü olduğunu bilmiyordum. Devam ettikten sonra kükreme sesi duydum. Aslanmıydı? Kurtmuydu? Bilemedim etrafa bakarak ilerledim yok olmamış ama yıkılmış bi eczane buldum bel ki bi umut diye içeriye girdim. İlaç doluydu tüm eczane çok şaşırdım sonra vahşice yemek yiyen birinin sesini duydum yavaşça ilerledim.kapı aralığına baktığımda bi canavar gördüm. Elim ayağım titriyordu nefes alıp verişim hızlanmıştı yavaşça nişan aldım kafasını gördüğüm gibi ateş ettim. Iskaladım canavar beni fark edip üstüme koştu kaçacak yerim yoktu bir şeyin altına girdim tüfeği doldurmaya çalışıyordum ama mermi takılmıştı yaratık üstümdekini parçaladı ve beni ısırmaya çalıştı. Tüfeğimin gövdesiyle azına koydum beni ısırmasını engelledim ama çok güçlüydü etrafa baktım. Keskin bir şey buldum bi anda gözüne sapladım. Öldüğünden emin olmak için kafasına 3 kurşun sıktım neye benzediğini anlamaya çalıştım kurtmuydu ayımıydı bilemiyordum  tüyleri yoktu kürkte yoktu sadece derisi vardı. Kusmamak için zor tuttum kendimi yediği şeye baktığımda gözlerime inanamadım. Hafifçe ağladım yediği kişi Alex'ti ailesi nerdeydi çocukları güvendemiydi diye düşünüyordum. Elindeki silahı aldım çantama koydum yoluma devam ettim burnum domates gibi olmuştu nefes almak acı veriyordu. arada yere düşüyordum ama her seferinde ayağa geri kalkıyordum kar fırtınası başladı. 2 cm önümü göremiyordum ve çok soğuk olmaya başladı hava bi çukura düştüm. Ve çantamdan fıstık ezmesini çıkarıp yedim. Birkaç sesler duydum insanmıydı yoksa o canavarlardanmıydı bilmiyordum. Öleceğimi sandım bayıldım.