Ya Kurtuluş Ya Da Ölüm

Yeni Yoldaş

Uyandığımda üstümde battaniye vardı. Bi anda fırladım etrafa baktığımda sadece ateş vardı yanımda üstümdekiler ellenmemiş. Ayağa kalkmaya çalıştım ama beceremedim bacaklarımı hissetmiyordum yanımdaki bıçağa uzanmaya çalıştım ayak sesleri duyduğumda hızlıca kapıp battaniye'nin içine koydum. Adam içeri girdiğinde beni uyanık görünce biraz şaşırdı.
Adam "uyandın demek biraz erken uyandın sanki açmısın?"
"Evet biraz ve kaç saattir uyuyom?"
Adam "1 günden fazla oldu yalın ayak üstünde eşofman ve tişörtle dışarda gördüğüm en cesaretli manyaksın"
" Acaleyle çıkmıştım ordan sığnak bi anda alev aldı yaratıklar bastı ben hariç herkes öldü" başımı eğdim ağlamaya başladım adam yanıma geldi kalın kıyafetler uzattı şaşırdım etrafa baktığımda giyecek yerimin olmadığını fark ettim
Adam "istersen dışarda bekleyebilirim" kafa salladım. Çıktıktan sonra üstümü giydim onu çağırdım ve yemek pişirmeye başladı. Onla aramda 3-4 metre vardı güvendemiyordum elimdeki bıçağı hazırda tutuyordum.
Steve "adım Steve Anderson senin?"
Cevap vermedim yemeğin pişmesini bekliyordum steve baya çekindi bana iyilik yapmış olabilir ama bu ona güvenilir biri olduğunu kanıtlayamam yemek hazır olduğunda o fark etmeden hemen aldım yemeği. Steve sanki hayal kırıklığına uğramış gibi hali vardı galiba biraz sert davrandım
'maria jirgo"
Steve biraz mutlu olmuş gibiydi küçük çocuk gibi gülmek istedim ama zor tuttum kendimi
"Nerdeyim ve niye beni kurtardın?"
Steve "ben italyan değilim turistim aslında almanım ben"
"Pekii niye kurtardın beni?"
Steve "bomba patladığından beri arkadaşım yoktu ne zaman birini kurtarsam beni yaralayıp erzaklarımı çalıp kaçıyorlar"
"Çok saf birisin yaşın kaç?"
Steve "27 senin?"
"29 yaşındayım"
Uzunca muhabet ettik sonra yaratıkların sesini duyduk bi anda elimiz ayağımız tutuldu bıçağı sımsıkı tuttum Steve elimi tutmuştu  napıyorsun dercesine bakıp elimi çektim sonra kapıya sessizce ilerleyip dayandım. Kapıyı açtım yaratık içeri kafasını soktu Steve görünce saldırmaya pozisyonuna geçti tam atlayacakken bıçağımı beynine sapladım Steve rahatlamış şekilde nefes verdi. "Niye rahatlıyorsun ayağa kalk başka ülkeye gidecez"
Steve bir şey söylemek istiyormuş gibi davrandı ama sustu. Eşyalarımı toplayıp gitmeye hazırlanıyordum
Steve "bende gelebilirmiyim tek kalmak istemiyorum artık"
"Topla eşyalarını 5dk içinde hazır olmazsan arkamda bırakırım seni"
Steve hızlıca hazırlandı ve yola çıktık az sohbet ediyorduk soğuk artık fazla acıtmıyordu ama Steve Acı çekiyordu ama onu taşımak zorunda olduğumu hissettim bi anda yere düştü. Gözlerimi devirdim onu sırtıma alıp yola devam ettik yaklaşık 9 saat sırtımda taşıdım. Akşam olduğunda ateşi yaktım yemek yedikten sonra uyumaya geçtim.