Ya Kurtuluş Ya Da Ölüm

Söylenmeyen Bilgi

Uyanmasını bekliyordum fazla uzun sürdü 2 gündür uyuyor arada sırada nabzını kontrol ediyordum. Gece vakti bağırarak uyandı elimde bulunan bıçakla bi anda ayağa kalktım. Etrafta bir şey yoktu Steve'in uyandığını fark ettim. Arkasından sarıldım
"Geçti tamam geçti."
Nefes nefeseydi kâbus'un ötesinde bir şey görmüş gibi duruyordu. Sakinleştirdikten sonra su ve yicek verdim.
"Ha bu arada steve yicek bulmamız lazım son yemeğimiz bitti bilgin olsun"
Steve "kaç gündür uyuyom?"
"Bu geceyi sayarsak 3"
Steve "beni gerçekten buraya kadar taşıdınmı?" Şaşkın şaşkın baktı
"Evet arkamda bırakamazdım 70km sonra sınıra varıyoz rahatlığımıza kavuşacaz sonunda"
Steve "şey aslında..."
"Ne oldu yine?"
Söylemekten vazgeçmiş gibi oldu
"Söyle!"
Steve "hadi özgürlüğümüze kavuşalım" gülümseyerek baktı bana göz devirerek çantamı yerden aldım. Yola çıktık 2-3 saat sonra köpek inlemesi duyduk ben silahıma sarıldım steve aşırı rahat davranıyordu.
"Steve yola devam edelim"
Steve "yavru köpek sesi gibi"
"Steve! Yola koyul hemen!" Nedense çok sinirlendiriyordu steve beni dinlemeden binanın içine girdi bende arkasından girdim bi ceset vardı yerde atkıyla sarılmış bi köpek yavrusu vardı. Steve kucağına almak için uzandı "Steve onu alırsan tüm sorumluluk sende olacak ona yemek ayırmıyacaz kendi yemeğinden verirsin duydunmu?" Steve 10-15 saniye duraksadı ve kucağına aldı. 70km sonra sınıra ulaştık koruma yoktu hiç teller ezilmişti. Çok şaşırdım koruma yok bir şey yok tellerden içeri girdik böylece Fransaya giriş yaptık. 6 gün yürüdük ve Fransa yok omuş. Dizlerimin üstüne çöktüm ve yeri yumruklamaya başladım
Steve "özür dilerim maria!" Başını eğdi
"Ne diyorsun sen?"
Steve "sana daha önce söylemeliydim"
"Ne dedin sen?" Yavaşça ve sinirle ayağa kalktım
Steve "biz sığnakta sığındığımız zaman dünya savaş içindeydi tüm dünya nükleer füzelere maruz kaldı"
Elimi yumruk yaptım ve ona saldırdım. Üstüne atlayıp yüzünü yumruklamaya başladım ellerim parçalana kadar vurdum. 2 dk boyunca onu yumrukladım en sonunda kendimi yere bıraktım ve ağlamaya başladım ellerimle gözlerimi örtüyordum. Steve ayağa kalktı yüzü kan içindeydi
Steve "özür dilerim ma-"
"Kapa çeneni! Hayatımda gördüğüm en iğrenç insansın 6 gün boyunca yürüdük suyumuz ve yiceğimiz bitti! O aptal köpeği yanımıza almasaydık hala suyumuz olabilirdi" ayağa kalktım çantamı yanıma almadım silahımı alıp mermisini kontrol ettim.
Steve "maria lütfen benden ayrılma nasıl hayatta kalacağımı bilmiyorum!"
"Bana birdaha adımla seslenme bundan sonra arkadaş değiliz" steve arkamdan bana sarıldı. Kafasından tutup ayırmayı denedim bi yandan da köpek bacağımı ısırıyordu  fazla acıtmıyordu en sonunda sertçe tokat attım ona
"Seni birdaha görürsem kurşunlara boğarım seni!" Steve sessiz sessiz ağladı çantaları aldıktan sonra gittiğim yönün zıttına gitti.