ako: Ayoko na nga ehh... Magaling na ko oh.
Daniel: I know, but you should eat more fruits!
ako: Eh I've eaten enough.
Daniel: No, di ka pa nakakalimang prutas oh!
ako: Ayoko na nga eh! Puh-Please!
Daniel: Sige na nga! Pero siguraduhin mong kakain ka uli mamaya ahh!
ako: Promise! ^_^
Kinuha ko yung kamay niya at naglaro laro lang kami. Lahat ng pwedeng gawin dito sa island ginawa na namin. Tas nung magsusunset na, pumunta kami dun sa may burol na nakita namin nung isang araw lang. Pinanood namin yung dahan dahang pagbaba ng araw.
Daniel: Parang ayoko atang matapos tong araw na toh.
ako: Oo nga, it feels peaceful.
Daniel: Yeah. Kung sakaling ibalik satin yung mga buhay natin dati, ayos lang ba sayo?
ako: Pwede rin. Para kasing nasanay na ko sa ganitong pamumuhay eh, yung simple lang. Yung wlaang taong humuhusga sayo. Yung walang nagmamasid sa bawat galaw mo. Pero namimiss ko na rin naman yung pamilya ko. Lalo na yung kapatid ko.
Daniel: Ahhh....
ako: Teka, Bat mo ba natanong?
Tinuro niya lang yung nasa likod ko. At first wala akong makita pero nung medyo luminaw na yung mga mata ko may nakita akong isang barko sa di kalayuan. Nanlaki yung mga mata ko, tumayo, at hinila si Daniel.
ako: Halika na! This'll be our only opportunity to get out of here!
Daniel: I know, pero bago yun... I want to answer my own question. Sa tingin ko mas gugustuhin kong manatili dito kasama yung taong mahal ko, kasama yung taong nagpapangiti at nagpapasaya sakin, yung taong nagpatunay sakin na may tao pa talaga sa loob ng shell na toh. Natatakot akong bumalik sa totoong mundo natin dahil alam kong gagawin lahat ng magulang natin para paghiwalayin tayo... Pero siguro di na nila yun gagawin kung di mo naman ako mahal.
ako: Mahal kaya kita!
Parehas kaming nagulat sa sinabi ko. Napatakip ako ng bibig tapos siya naman ngumiti, as in yung malaking ngiti!
Daniel: Then it wouldn't be a problem kung parehas tayong lalaban para sa love natn.
ako: You sound cheesy.
Daniel: Don't mess up the moment, love.
ako: Ughhh.. Fine, LOVE.
Daniel: Bilisan na nain kundi makakaalis yung barkong yun.
Nagmadali na kaming bumaba papunta sa bahay namin. Inapuyan na namin yung malaking pile ng hay na inipon namin for days na nagstay kami dito. Tas nagtatatalon kaming dalawa at sigaw ng sigaw. Hindi nagtagal nakita namin na tinuro samin yung malaking ilaw dun sa barko at lumapit na ito samin. Habang hindi pa sila nakakalapit samin niyakap ako ni Daniel.
Daniel: I know na pag bumalik tayo dun nothing will be the same pero lagi mong iisipin na kahit anung mangyari mahal pa rin kita.
*********************************************************
AN >> alm ko pong short lng toh pero may kasunod po toh mmya, i just had to end this chapter here. antgal q nang d nag ud d2 ahhh! thanks po!!!
^gummiebear^
