ako: Mara pumasok ka na sabi eh!
Mara: Teka lang yung mga sinampay ko mababasa!
ako: Pabayaan mo na yan! Tutulungan na lang kitang labhan uli yan! Pasok na!
Mara: Teka lang! Dalawang damit na lang naman eh!
ako: Mara!!!
Mara: Oo na!
Mabilis siyang pumasok sa bahay namin. Basang basa siya. May bagyo kasi ngayon, di ko masasabing ulan kasi napakalakas.
Pagkapasok ni Mara ay isang malakas na batok ang inabot niya sakin.
Mara: Sheez! What the heck?!
ako: Alam mo bang pwede kang magksakit sa ginawa mo?!
Mara: S-Sorry naman.
Natakot ko ata siya sa pagsigaw ko but heck! Hindi kasi siya nagiisip eh! Pano kung magkasakit siya sa ginawa niya?! Huminahon na ko kahit konti tas tinignan siya.
ako: Sorry. Nagaalala kasi ako sayo eh. Magpalit ka na nga ng damit basang basa ka na oh.
Tumalikod na ko para makapag palit siya.
Naramdaman ko ang kamay niya sa balikat ko at tinignan ko siya at nakasmile siya sakin. We went to bed to go to sleep. Sa 18 days namin sa island na toh natutunan naming maging komportable sa isa't isa. Nakasanayan ko nang yakapin siya tuwing matutulog siya kaya nasanay na din naman siya. Pagyakap ko sa kanya napabalikwas ako. Ang init niya!
ako: Fck! Sabi na nga ba eh!!
Mara: Hehe... Mawawala naman din toh eh..
ako: Tsk kahit na!
Tumayo ako at mabilis kong kinuha yung reserba naming kumt at yung isang malaking t-shirt. Pinasuot ko sa kanya yung t-shirt at binalot ko sa kanya yung kumot. Nanginginig na din kasi siya eh.
ako: Kanina pa yang lagnat mo noh?
Mara: Oo ehh..
ako: Tas di ka pa rin nagpaawat kanina?!
Mara: Eh may lagnat na naman ako kaya sinagad ko na..
ako: Mara naman! I'm so damn worried about you right now.
Mara: Sorry...
Hinalikan ko na lang siya sa noo at niyakap.
Mara: You're exaggerating, may dalawang tee na nga tas may kumot pa tas may yakap pa???
ako: Walang gamot dito kaya I have to keep you as warm as possible...
Mara: If you say so...
Nakatulog na siya at kitang kita sa muka niya ang pagod. Tsk. Sa 18 days naming paninirahan dito aaminin kong napamahal na ko ng sobra sobra sa kanya. Ayokong mawala siya sakin ayos lang kahit hindi kami makabalik sa dati naming mga buhay basta kasama ko siya ayos lang.
Ilang sandali pa ay tumigil na rin yung ulan. It took all my courage to take myself away from her. Kailangan kong makahanap ng gamot. Naalala ko nung isang araw may nakita akong oregano sa tabing ilog eh.
Ipanatong ko sa kanya yung isa pang kumot para siguradong hindi siya lalamigin, bago ako umalis.
ako: I'll come back. Stay here....
Lumabas na ko at pumunta na ko sa tabing ilog para hanapin yung oregano. Kalahating oras na kong naghahanap at sa wakas na hanap ko na rin siya. Kumuha ako ng sampung dahon at bumalik na sa bahay namin. Pumunta ako sa ilalim ng kubo dahil dun na kami nagluluto, naisipan kasi naming kung sakaling may ganitong kalamidad ay di kami makakapag luto sa labas kaya sa ilalim na lang ng kubo.
Our house is high enough so the fire won't reach that's why its suitable for a kitchen. I boiled the oregano and after it boiled I placed it in an empty coconut shell. Binalikan ko si Mara at nakita kong nakakunot yung noo niy habang nakapikit.
Lumapit ako sa kanya at umupo sa gilid niya.
ako: Mara, inumin mo muna toh para umayos na yang pakiramdam mo.
Nagising naman agad siya at inalalayan ko siyang makaupo. Ipinainom ko sa kanya yung oregano and because of its natural taste she frowned.
Mara: Would'nt've thought there'll be herbal plants here.
ako: Lucky there is.
Mara: San mo nakuha?
ako: River side.
Uminom uli siya at napatingin sa bandang kamay ko. Nanlaki yung mata niya at ibinaba yung coconut shell at mabilis na kinuha yung kamay ko.
ako: Bakit?
Mara: Manhid ka ba at di mo nararamdamang nagdudugo na yang kamay mo?
Tinignan ko yung kamay ko, tama nga siya. May cut ako but it didn't really hurt so it didn't bother me.
ako: Wala lang yan.
Mara: Wala lang? Hindi lang ikaw ang may karapatang magalala! Pano kung mapasukan ng bacteria or kung anu pa man yan? Ha?!
Napayuko naman ako kasi kung kanina ako sumisigaw sa kanya ngayon siya naman ang sumisigaw sakin. Kinuha niya yung kamay ko at pumunit ng kapiraso ng t-shirt niya at ibinalot sa kamay ko.
ako: Konti na nga lang mga damit natin pupunit mo pa?
Mara: Fck the clothes. You're wound is more important.
We spent the rest of the day taking care of each other.
But something I said changed everything...
Bago kami matulog...
ako: I love you...
