Bir Yaz Gününde Festival |aka.ren|

2

"Saçına ne yaptın Hakuji?"

Ume, arkadaşını kızıl saçlı görünce şaşırmıştı. "Gerçi yakışmış ama birden seni kızıl saçla görünce şaşırdım."

Hakuji aslında saçını boyamayı düşünmüyordu. Geçenlerde Douma böyle bir fikir önermişti. Hakuji, kırmızıyı çok severdi. Hatta arkadaş ortamındaki lakabında kırmızı adı geçiyordu. Kendisi bu işlerden pek anlamadığı için kuaföre gidip boyatmıştı saçını. Saç boyamasına ödediği parayı gördükten sonra kendisine bir söz vermişti: Saç boyamayı öğrenecekti. Bir dahaki sefere saçını boyamak için kuaföre gitmeyecekti.

"Size bir poşet dondurma aldım. Tadını çıkarın. Ben festivale gidiyorum."

Hepsi bir anda dondurmalara saldırmışlardı. Hakuji'nin varlığını aniden unutmuşlardı sanki.

Hakuji kızıl saçlarını beğenmişti. İlk başta yakışmaz sanıyordu fakat oldukça hoş duruyordu saçı. Odasına gidip gerekli eşyalarını aldı. Evden çıkmadan önce arkadaşlarını kontrol etti. Ume ve Gyutaro uyuyakalmış, Douma buzlardan heykel yapmaya çalışıyor, Michikatsu ise boş boş duvarı izliyordu. Görmeye alışkın olduğu manzaraydı. Dışarıya çıktığında sokak lambaların yandığını gördü. Evde hesapladığından fazla oyalanmıştı. Festivalin yolunu tutarken tanıdık iki simayla karşılaştı.

"Sizi burada görmek ne hoş Obanai, Mitsuri."

"Ah Hakuji! Nasılsın, ne yapıyorsun? Saçını boyamışsın. Sana çok yakışmış, aşırı yakışıklı görünüyorsun."

"Teşekkürler Mitsuri. Festivale gidiyorum."

Obanai'nin ölümcül bakışlarını üzerinde fark ettiğinden dolayı sohbeti olabildiğince kısa kesmeye çalışmıştı.

"Anladım, iyi eğlenceler."

Kanroji Mitsuri, Hakuji'nin geçen seneki sınıf arkadaşıydı. Lisede güzel anılarının olmasını Mitsuri sağlamıştı. Lisede sevilmeyen biriydi ama Mitsuri onunla arkadaş olmuştu. Mitsuri'nin sevgilisi Obanai de Hakuji'ye destek olmuştu. Obanai biraz kıskanç olduğundan yakınlık göstermese de onu önemsiyordu.

Festival yerine geldiğinde kalabalık bir ortam görmüştü. Herkesin güzel vakit geçirdiği belli oluyordu. Şehir dışından gelenler, hatta ülke dışından gelenler dahi bulunuyordu. Hakuji diğerlerinin aksine yalnız başına gelmişti festivale. Tanıdık birilerini bulma umuduyla etrafta dolandı. Sonunda tanıdık birilerini rastlamıştı. Rengoku Kyojuro, Tomioka Giyuu ve Shinazugawa Sanemi. Hiçbiriyle yakın değildi. Hepsi ortaokul arkadaşıydı ve ortaokuldan beri onlarla görüşmemişti. İlişkileri bundan ibaretti. Yine de hiç yoktan iyidir diye düşünüp onların yanına gitti Hakuji. Onu ilk fark eden Giyuu olmuştu.

"Hakuji?"

"Merhaba Giyuu."

"Saçını boyamışsın ve tarzını değiştirmişsin. Gözlerini ve sesini tanımasam seni başkası sanardım. Ortaokuldan beri çok değişmişsin."

Sanemi, Hakuji'den hoşlanmazdı. Onu gördüğü gibi sinirle ayağıyla ritim tutmaya başlamıştı. Hakuji de Sanemi'den hoşlanmasa da bu gecelik katlanacaktı. Çünkü yalnız başına kalmak istemiyordu.

"Görüşmediğimiz yıllarda değişikliğe gittim ama siz değişmemişsiniz. Özellikle sen Giyuu, hâlâ aynısın. Sadece biraz boyun uzamış."

"Rengoku, sen de selam vermeyecek misin?" diye sordu Giyuu.

Hakuji, ortaokulda Kyojuro'dan hoşlanıyordu. Babasının hastalığı ve fakir olmaları yüzünden Hakuji'nin arkadaşlarıyla zaman geçirme gibi bir olanağı olmamıştı. Okuldan sonra bir şeyler satmaya gayret ederdi ancak parayı buradan çıkaramayınca pis işlere bulaşmıştı. Hakuji ile ilgili söylentiler okula yayılınca herkesten uzak olan Hakuji diğerleriyle daha da uzaklaşmıştı. Söylentilerden sonra kimse Hakuji ile konuşmadı. Söylentilerin bazıları aşırıya kaçmıştı. Öyle ki bazı dedikodulara göre Hakuji birçok insanı öldürmüştü. Bu doğru olmasa da insanlar sorgulamadan Hakuji ile olan tüm bağlarını koparmışlardı. O zamanlarda bir tek Kyojuro onunla konuşmaya çalışırdı ama Hakuji mümkün olduğunca Kyojuro'yu kendinden uzak tutmaya çalışırdı. Giyuu da o sıralar ablasını kaybetmişti. Hakuji ile konuşmasa da ona kötü şeyler yapmazdı. Ona karşı nötrdü. Yalnızca Sanemi, Hakuji'yi sevmezdi. Bunun nedeni hırsızlığa başvurmasıydı. Sanemi'ye göre Hakuji sorumluluklarından kaçmak ve birilerinin malını çalıp kolay yoldan kazanmak daha cazip geldiği için hırsızlık yapmıştı.

"Selam Hakuji." Kyojuro'nun asla solmayan gülüşünü görmeyi çok özlemişti Hakuji. Ortaokul arkadaşlarıyla onca zaman sonra karşılaştığı için tuhaf hissediyordu. Bir yandan Giyuu'nun ablasının ölümünden sonra toparlanmasına sevinmişti. Eskiden çökmüştü şimdiyse daha iyi görünüyordu. Gözlerindeki ışıltılar tekrar geri dönmüştü.

"Bu arada birazdan havai fişekler başlayacak. Buradan iyi göremeyiz, başka bir yere geçmeye ne dersiniz?"