Bugün intihar edeceğim||Hyunin

-Final-

Jeongin

4 yıl sonra

"Ne zaman geliyorsun?"

"Yarın sabaha karşı."

"Mezuniyetime yetişebileceksin yani?"

"Evet."

"Tamam o zaman. Benim kapatmam lazım."

"Görüşürüz."

"Görüşürüz."

Telefonu kapattığımda dizimi izlemeye devam ettim. Yarın kimya bölümünden mezun olacağım. Büyük ihtimal iş bulmam zor olmayacaktı. Akademik başarım yüksekti.

Hyunjin ise konservatuardan modern dans bölümünden mezun olucaktı. Dansı bir hobi olarak değil meslek olarak hayatında yer edinmesini istedi.

Hyunjin ile ilişkimizdeki en çok sevdiğim şey buydu. İkimiz de kariyerlerimizi kendi istediğimiz gibi yapıp birbirimize bu konuda engel olmuyorduk. Birbirimizin gelecek planlarına karışmıyorduk. Birbirimize destek oluyorduk.

Yarın büyük gün olduğu için bilgisayarımı kapatıp yorganın altına girdim. Saat on bir buçuk gibi bir şeydi. Normalde bu saatte uyumam çok zordur ama ne kadar erken uyursam yarın o kadar enerjik olurum.

Gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım. Bir süre sonra dalmışım zaten.

___________________________________

Alarm sesiyle uyandım. Kalktığımda hemen lavaboya gidip dişlerimi fırçaladı ve yüzümü yıkadım. Üstümü giyindikten sonra Hyunjin'in penceresine baktım. PERDESİ KAPALIYDI AMK İLK KEZ. PERDESİ. KAPALI.

Bunu ölümsüzleştirmek için fotoğrafını çektim.

Mutfağa gidip annemin hazırladığı kahvaltıyı yedikten sonra odama gidip üstümü giyindim. Lavaboya gittim ve saçımı düzelttim. Hazırdım. Dışarı çıktığımda babamın çoktan şöför koltuğuna oturduğunu gördüğümde üzülmüştüm. Üniversite zamanımda sürücü ehliyetimi de almıştım ama babam arabasını sürdürtmüyordu. Paslandım amk.

Arabaya bindiğimde babam arabayı çalıştırıp sürmeye başladı. Ailecek gidiyorduk mezuniyetime. Hyunjin'in babası mezuniyetine gelmemişti.

Okula geldiğimizde arabadan indim. Okulun futbol sahasına doğru yürüdük. Nerdeyse herkes gelmişti zaten. Annem kepimi takıp cübbemi giydirmişti. Kendimi ilkokul çocuğu gibi hissediyorum.

Tüm mezunlar sandalyelere oturunca ben de oturdum. Okulun müdürü gelip bir şeyler saçmaladı ve sonra isimleri okumaya başladı.

"Yang Jeongin."

İsmim okunduğunda kürsüye gittim ve sertifakamı alıp yerime oturdum. Herkese sertifika verilince de herkes ayağa kalktı ve keplerimizi attık. Normal şeyler işte. Ben annemlerin yanına yürürken Hyunjin'i gördüm. Öyle bir koştum ki hızımı alamadım Hyunjin ile yere çakıldık. Ben umursamadan Hyunjin'in yüzüne minik öpücükler bırakıyordum. Hyunjin beni ittiğinde ayağa kalktım.

"Afiyet olsun."

Babam bunu fısıldayarak demişti ama ben duymuştum.

Annemlerden izin alıp Hyunjin ile okuldan çıktık ve öylesine bir çimenlik alana gittik. Ben oturucaktım ama Hyunjin izin vermedi. Beni kendine çevirdi ve konuşmaya başladı.

"Jeongin dört yıl geçti."

"Hayır altı yıl mal. HYUNJİN ALTI YILDIR ÇIKIYORUZ EZBERLİYEMİYOR MUSUN??"

"İLİŞKİMİZİN BAŞLAMASINI DEMİYORUM."

"Ha tamam."

"Dört yıl önce sana 'Seni eşim yapmak istiyorum' demiştim ve sen de çıldırmıştın."