"Efendim efendim."
"Efendim uyanın efendim."
Yardımcı Arsto efendisi Areel'i gece yarısı uyandırmaya çalışıyordu.
Arsto
Bir türlü uyanmıyan efendisini dürtmek için elini uzatırken bir anda eli daha değmeden efendisi Areel tarafından tutulmuş ve kendisini havada bulmuştu. Şaşkınlıkla efendisine bakarken efendisi ilk önce gözlerini açmış sonra kendisine dönmüştü.
Areel ilk başta idrak edemesede sonra elindeki kişinin Arsto olduğunu görüp şaşırdı. Şaşkınlıktan havada Arsto'yu tutan elini serbest bırakınca Arsto sert bir şekilde poposunun üstüne düşmüştü.
"Ah popom popom çok acıyor."
O böyle acı çekerken Areel şaşkınlıktan sıyrılıp konuştu.
"Arsto senin burda ne işin var?"
"Efendim Lucian nereye ben oraya. Hatırlatırım kraliçemiz bana bu görevi verdi."
Bir bu eksikti. Dedi içinde Areel.
,Doğru hatırladım. Ama dikkat et bir daha böyle uyandırma bu sefer sadece popon acımaz " diyerek gülmeye başladı.
"Neyse ne için uyandırmıştın beni Astro?"
"Efendimiz uyurken bir şeyler mırıldanıyordu ve kâbus görüyor gibiydi"
"Tamam ben bakarım şimdi ona hadi iyi geceler"
" İyi geceler efendim."
Areel yatağından kalkıp Lucian ın çadırına gitti hızlıca. Lucian hâlâ bir şeyler mırıldanıyordu aşırı derece de terlemişti.
"Lucian, Lucian uyan dostum hadi. Luciannn kış uykusuna mı yattın be"
Lucian aniden uyanıp kafasını kaldırınca Areel korkup yere düşmüştü.
"Ah popom güzel atletik vücudum mükemmel parçam az önce kırıldı inanamıyorum"
"Areel senin çadırımda ne işin var. Çocuk gibi sızlanma ayrıca"
"Aaa iyilikte yaramıyor boşuna dememişler ne varsa fakirde var. Sende veliaht prens oldun benimle ilgilenmiyorsun artık" diyerek kendini yere attı. Ama nereye attığına bakmadığı için kafasını yerdeki kütüğe çarptı.
"Ahhh beynim sallandı , kafam yarıldı kanıyor mu öleceğim galiba"
"Areel sus artık kendi düşen ağlamaz. Yok bir şeyin niye geldin söyle artık "
"Haa Arsto geldi yanıma kâbus görüyormuşsun. Bende sana bakmak için geldim cidden de görüyordun? bende uyandırarak iyilik yapayım dedim bir baktık hortlak gibi canlandın"
"Areel benimle böyle konuşuyorsun ama şuan seni burda öldürsem kimse duymaz?" Diye sordu Lucian. Areel bir şey yapamayacağını bildiği için içi rahattı.
"Bana kıyabilir misin ki sen" diyerek masum bakmaya çalışıyordu ama daha çok çarpılmış gibi durduğuna emindi
"Bu kadar emin olma derim. Neyse Areel git uyu gece seni böyle görseler korkar dışardakiler git zıbar uyuyacağım yarın daha Lucas'ı arayacağım "
"Haklısın iyi geceler uyu hadi " diyerek çıktı çadırından. Eski Lucian'ı özlüyordu Areel. Eskiden en azından gülerdi Lucian. Kahkaha bile atardı. Şimdi sadece ufacık, annesine ve babasına gülümsüyordu Lucian.
^^^^
"Beni anladın mı Arsto?"
"Evet efendim."
"Söyle bakalım ne yapacak mışsın?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VİSAL
FantasíaHayat... Hayat iki döngüden oluşur biri iyi biri kötü. Ama bunlar asla saf iyilik ve saf kötülük olmadı. Her iyiliğin içinde bir kötülük, her kötülüğün içinde de bir iyilik vardır. Bundan asırlar önce bir efsane gezerdi halk arasında yıllar önce ken...
